Anti Cardiolipin Ab (IgM)

نام کامل آزمایش: Anti Cardiolipin Ab (IgM)

نوع نمونه: سرم

حجم نمونه: 0.5 ml

موارد رد نمونه: همولیز، لیپمیک و ایکتریک

روش نگهداری نمونه: 3 روز 8-2 درجه2 ماه در 20- درجه

دمای انتقال نمونه: دمای 8-2 درجه

سایر اطلاعات: خودداری از ذوب و انجماد مجدد

روش انجام آزمایش: CLIA

مدت زمان جوابدهی: 4 روزه

Anti Cardiolipin Ab (IgM)

تست آنتی کاردیولیپین (Anti Cardiolipin Ab) به تشخیص سطح آنتی بادی‌های ضد کاردیولیپین در جریان خون کمک می‌کند.
آنتی بادی‌های ضد کاردیولیپین به فسفولیپیدی به نام کاردیولیپین حمله می‌کنند که نقش عمده‌ای در لخته شدن خون دارد. سطوح بالای آنتی بادی‌های ضد کاردیولیپین باعث کاهش سطح کاردیولیپین در بدن می‌شود که باعث افزایش خطر لخته شدن خون می‌گردد. این وضعیت به عنوان سندرم آنتی فسفولیپید (APS) شناخته می‌شود.
به دلیل این وضعیت، بدن شروع به ایجاد لخته‌های ناگهانی در شریان‌ها و وریدها می‌کند. در نتیجه، ممکن است مشکلات خونریزی ایجاد شود.

افراد مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

  • مسائل حرکتی
  • مشکل در ایجاد تعادل
  • مشکلات گفتاری
  • خستگی
  • مشکلات حافظه
  • احساس سوزن سوزن شدن در بازوها و پاها
  • میگرن و سردرد مداوم
  • مشکلات بینایی
  • تنگی نفس و درد قفسه سینه
  • درد شکم
  • بثورات

در مواردی که سندرم آنتی فسفولیپید برای مدتی کنترل نشده باشد، ممکن است دچار عوارض شدیدی شود، از جمله:

  • سکته
  • سقط‌های مکرر
  • لخته شدن خون در پاها (ترومبوز ورید عمقی)
  • مرده‌زایی
  • بیماری‌های قلبی عروقی
  • مسائل عصبی مانند زوال عقل، تشنج، میگرن، لخته شدن خون در مغز و…
  • ترومبوسیتوپنی
  • حمله ایسکمیک گذرا (TIA)
  • آمبولی ریه
  • نارسایی کلیه

Anti Cardiolipin Ab دارای دو آزمایش آنتی‌کاردیولیپین آنتی‌بادی IgG و IgM است که هر دوی این آزمایش‌ها با هم سطح آنتی بادی‌های ضد کاردیولیپین را در جریان خون اندازه گیری می‌کنند و به تعیین وجود سندرم آنتی فسفولیپید کمک می‌کنند.