نوع نمونه: پلاسمای سیتراته، پلاسمای هپارینه

حجم نمونه: 0.4 ml

موارد رد نمونه: عدم رعایت زنجیره سرد

روش نگهداری نمونه: 18 ساعت 2 – 8 درجه 1 ماه 20- درجه

دمای انتقال نمونه: دمای 8-2 درجه

سایر اطلاعات: سانتریفیوژ با دور ppm 1500 به مدت min 15

روش انجام آزمایش: ELFA

مدت زمان جوابدهی: 7 روزه

D-Dimer

D-Dimer یک قطعه پروتئین (قطعه کوچک) است که زمانی که لخته خون در بدن حل می شود، ساخته می شود.

لخته خون، توده‌ای از خون است که وقتی پلاکت‌ ها، پروتئین‌ ها و سلول ‌های خون به هم می‌ چسبند تشکیل می‌ شود. هنگامی که فرد آسیب می بیند، بدن یک لخته خون تشکیل می دهد تا خونریزی را متوقف کند. لخته شدن خون فرآیند مهمی است که از، از دست دادن خون بیش از حد در هنگام آسیب، جلوگیری می کند.

آزمایش D-Dimer

آزمایش دی-دایمر برای بررسی اینکه آیا ممکن است لخته خون وجود داشته باشد، استفاده می شود. همچنین ممکن است از این آزمایش برای نظارت بر عملکرد درمان‌ های اختلال انعقاد خون مانند انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) استفاده شود.

اختلالات لخته شدن خون که آزمایش دی دایمر ممکن است برای آنها استفاده شود عبارتند از:

ترومبوز ورید عمقی (DVT): یک لخته خون که در ورید عمیق بدن تشکیل می شود. این لخته‌ ها معمولاً روی ساق پا تأثیر می ‌گذارند، اما می ‌توانند در سایر قسمت ‌های بدن نیز ایجاد شوند.

آمبولی ریه (PE)، انسداد در شریان ریه: معمولاً زمانی اتفاق می افتد که لخته خون در قسمت دیگری از بدن شل شده و به ریه می رود. لخته شدن DVT یکی از علل شایع PE است.

انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC): وضعیتی که باعث تشکیل لخته های خونی بیش از حد می شود. آنها می توانند در سراسر بدن تشکیل شوند و باعث آسیب اندام ها و سایر مشکلات جدی سلامتی شوند. DIC ممکن است در اثر التهاب، عفونت یا سرطان ایجاد شود.

سکته مغزی: زمانی که جریان خون به بخشی از مغز مسدود می شود، اتفاق می افتد.

سطح D-Dimer می تواند در تعدادی از شرایط علاوه بر تشکیل لخته خون، از جمله عفونت، التهاب و انواع خاصی از سرطان، افزایش یابد. بنابراین، در حالی که افزایش سطح D-Dimer می تواند وجود لخته را نشان دهد، اما باید در کنار سایر تست های تشخیصی و اطلاعات بالینی انجام شود.