نوع نمونه: پلاسمای سیتراته

حجم نمونه: 1 ml

موارد رد نمونه: همولیز، لخته، سرم، ضد انعقاد نامناسب

روش نگهداری نمونه: 2 تا 3 ماه 20- درجه

دمای انتقال نمونه: دمای 8-2 درجه

روش انجام آزمایش: Coagulation

مدت زمان جوابدهی: شنبه – سه‌شنبه

Factor VII

Factor VII (همچنین به عنوان پرو-کانورتین شناخته می شود) یک پروتئین انعقادی حساس به ویتامین K است که در کبد سنتز می شود. نقش آن در فرآیند هموستاتیک، شروع انعقاد در ارتباط با فاکتور بافتی (TF) است.

کمبود Factor VII یک اختلال خونریزی ژنتیکی نادر است که با کمبود یا کاهش فعالیت فاکتور انعقادی VII مشخص می شود. افراد مبتلا به کمبود فاکتور VII می توانند خونریزی طولانی مدت و کنترل نشده را تجربه کنند. شدت کمبود Factor VII می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد.

برخی از افراد ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. برخی دیگر ممکن است در اوایل دوران نوزادی دچار عوارض خفیف، متوسط ​​یا شدید و تهدید کننده حیات شوند. کمبود فاکتور VII در اثر جهش در ژن F7 ایجاد می شود و به عنوان یک اختلال اتوزومال مغلوب به ارث می رسد.

علائم کمبود Factor VII

علائم معمولاً با سطح FVII در خون مرتبط است. به عنوان مثال، برخی از افراد با سطوح پایین FVII ممکن است علائم خفیفی داشته باشند.

نوزادان اغلب در 6 ماه اول، پس از ادامه خونریزی در سیستم عصبی مرکزی، مانند خونریزی داخل جمجمه یا دستگاه گوارش، با کمبود FVII تشخیص داده می شوند. افراد مبتلا به کمبود شدید FVII خونریزی مفاصل و عضلات، کبودی آسان و خونریزی بعد از جراحی را تجربه می کنند. همچنین ممکن است خونریزی در پوست، دهان، بینی و دستگاه تناسلی ایجاد شود. زنان اغلب منوراژی شدید، دوره های قاعدگی طولانی و سنگین را تجربه می کنند.

کمبود Factor VII اکتسابی می تواند در بیماران مبتلا به بیماری کبدی و کمبود ویتامین K و در افرادی که داروهای ضد انعقاد خوراکی مصرف می کنند، رخ دهد.