نوع نمونه: سرم

حجم نمونه: 2 ml

موارد رد نمونه: هموليز، ليپميک، ايکتريک

روش نگهداری نمونه: 7 روز 8-2 درجه 1 ماه در 20- درجه

دمای انتقال نمونه: 20- درجه

روش انجام آزمایش: Electrophoresis

مدت زمان جوابدهی: 5 روزه

Serum Protein Electrophoresis

الکتروفورز پروتئین سرم (Serum Protein Electrophoresis) آزمایشی است که برای تجزیه و تحلیل انواع و مقادیر پروتئین‌ های موجود در سرم خون استفاده می‌شود. این آزمایش انواع مختلف پروتئین‌ های سرم را بر اساس بار الکتریکی و اندازه آنها از هم جدا می‌کند.

آزمایش الکتروفورز پروتئین می‌تواند انواع مختلفی از پروتئین ‌های سرم، از جمله آلبومین، گلوبولین ‌ها و فیبرینوژن را تشخیص دهد. با تجزیه و تحلیل الگوهای باندهای پروتئینی روی ژل الکتروفورز پروتئین، پزشکان می‌توانند انواع بیماری ‌های مختلف از جمله موارد زیر را تشخیص دهند:

• بیماری کبد
• بیماری کلیوی
• میلومای چندگانه (نوعی سرطان که بر سلول ‌های پلاسما در مغز استخوان تأثیر می‌گذارد)
• گاموپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص (MGUS)
• شرایط التهابی مانند آرتریت روماتوئید
• سوء تغذیه

دلایل انجام آزمایش Serum Protein Electrophoresis

آزمایش الکتروفورز پروتئین سرم (SPEP) یک ابزار تشخیصی ارزشمند برای بیماری ‌های مختلف است.

چندین دلیل کلیدی برای انجام این آزمایش وجود دارد:

• برای بررسی علائمی مانند کاهش وزن بی‌دلیل، درد استخوان، خستگی و کمردرد
• جهت کمک به تشخیص و پایش سرطان ‌هایی مانند میلوما و لنفوم
• برای ارزیابی بیماری ‌های خودایمنی و التهابی مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس
• برای ارزیابی بیماری ‌های کبدی مانند سیروز کبدی و اختلالات کلیوی مانند سندرم نفروتیک
• جهت تشخیص سوء تغذیه و اختلالات مربوط به متابولیسم پروتئین
• گاهی اوقات برای ارزیابی مشکلات تیروئید و دیابت، اگرچه آزمایش اصلی برای این بیماری‌ها نیست.

لیست پارامترهای مورد بررسی در طول آزمایش الکتروفورز پروتئین سرم:

آزمایش خون SPEP چندین پارامتر کلیدی را برای ارزیابی سطح و الگوهای پروتئین در سرم خون اندازه‌گیری می‌کند:

آلبومین: به حفظ تعادل مایعات کمک می‌کند؛ سطوح غیرطبیعی ممکن است نشان دهنده بیماری کبد یا کم آبی بدن باشد.

آلفا-۱ گلوبولین: در التهاب نقش دارد؛ تغییرات می‌تواند نشان دهنده بیماری‌ های التهابی یا سرطان باشد.

آلفا-۲ گلوبولین: در لخته شدن و التهاب نقش دارد؛ ناهنجاری‌ها ممکن است نشان دهنده مشکلات کلیوی یا کبدی باشد.

بتا گلوبولین: شامل لیپوپروتئین ‌ها می‌شود؛ تغییرات می‌تواند نشان‌دهنده کم‌خونی، میلوما یا اختلالات چربی باشد.

گاما گلوبولین: در درجه اول آنتی‌بادی‌ها؛ سطوح غیرطبیعی ممکن است نشان‌دهنده بیماری‌های خودایمنی، عفونت‌ها یا سرطان‌ های خون باشد.