نوع نمونه: خون کامل روی EDTA

حجم نمونه: 3 ml

موارد رد نمونه: هموليز، لخته، يخ زده، ضد انعقاد نامناسب

روش نگهداری نمونه: 1 روز 8-2 درجه

روش انجام آزمایش: Flow cytometry

مدت زمان جوابدهی: 1 روزه

Platelet

آزمایش شمارش Platelet، تعداد پلاکت‌های خون را اندازه‌گیری می‌کند. این آزمایش بخشی از شمارش کامل خون (CBC) است و به تشخیص یا نظارت بر بیماری‌ های مختلف مربوط به خونریزی، لخته شدن خون یا اختلالات مغز استخوان کمک می‌کند.

اهمیت انجام آزمایش Platelet

• تشخیص بیماری‌ هایی که باعث تعداد زیاد یا کم پلاکت می‌ شوند.
• نظارت بر اثرات داروهای خاصی که می‌توانند بر پلاکت‌ها تأثیر بگذارند.
• بررسی اختلالات خونریزی یا لخته شدن خون.
• تشخیص یا نظارت بر بیماری‌ هایی که بر مغز استخوان تأثیر می‌گذارند.
• غربالگری مشکلات سلامت کلی.
• بررسی کبودی یا خونریزی بدون دلیل.

تفسیر نتایج:

1) تعداد پلاکت پایین (ترومبوسیتوپنی): می‌تواند خطر خونریزی بیش از حد را افزایش دهد.

2)  تعداد پلاکت بالا (ترومبوسیتوز): می‌تواند خطر لخته شدن خون یا سکته مغزی را افزایش دهد.

3) تعداد پلاکت طبیعی: به طور کلی نشان‌دهنده سطح پلاکت سالم است.

آزمایش Platelet به روش فلوسیتومتری

روش فلوسیتومتری می‌تواند با بررسی گلیکوپروتئین‌ های سطحی پلاکت‌ها، اطلاعات ارزشمندی را برای تشخیص اختلالات پلاکتی ارائه دهد. این روش با تشخیص کاهش بیان گیرنده ‌های خاص پلاکتی، به شناسایی شرایطی مانند سندرم برنارد-سولیر و ترومبوستنی گلانزمن کمک می‌کند. این تکنیک همچنین برای ارزیابی نشانگرهای فعال‌سازی Platelet و عملکرد آنها استفاده می‌شود.

نحوه استفاده از فلوسیتومتری برای تجزیه و تحلیل پلاکت ها:

1. ایمونوفنوتایپینگ:

فلوسیتومتری از آنتی‌بادی‌های نشاندار شده با فلورسانس برای شناسایی و تعیین کمیت گلیکوپروتئین‌ های سطحی پلاکت، مانند CD41 (GPIIb)، CD61 (GPIIIa)، CD42a (GPIX) و CD42b (GPIb-alpha) استفاده می‌کند.

2. فعال‌سازی پلاکت:

فلوسیتومتری می‌تواند تغییرات در نشانگرهای سطحی Platelet و پروتئین‌ های فعال‌سازی را هنگام فعال شدن پلاکت‌ها تشخیص دهد، که در ارزیابی عملکرد پلاکت و تشخیص اختلالات مرتبط با پلاکت مفید است.

۳. تشخیص رویدادهای نادر:

فلوسیتومتری می‌تواند برای تشخیص رویدادهای نادر، حتی با تعداد کم پلاکت‌ها، مورد استفاده قرار گیرد، که آن را برای تجزیه و تحلیل عملکرد Platelet در افراد مبتلا به ترومبوسیتوپنی مناسب می‌کند.

۴. تجزیه و تحلیل کمی:

فلوسیتومتری داده‌های کمی در مورد خواص سطح پلاکت، از جمله بیان گیرنده‌های عملکردی، لیگاندهای متصل و اجزای گرانول، ارائه می‌دهد.

۵. کاربردهای تشخیصی:

این تکنیک به تشخیص اختلالات پلاکتی ژنتیکی یا اکتسابی، ارزیابی خطر ترومبوز یا خونریزی و نظارت بر اثربخشی درمان ضد پلاکتی کمک می‌کند.

شرایط خاص تشخیص داده شده با فلوسیتومتری:

ترومباستنی گلانزمن: با کاهش بیان CD41 (GPIIb) و CD61 (GPIIIa) مشخص می ‌شود.

سندرم برنارد-سولیر: با کاهش بیان CD42a (GPIX) و CD42b (GPIb-alpha) مشخص می‌ شود.

کمبود گیرنده کلاژن: با کاهش بیان GPVI، CD49b (GPIa) یا هر دو مشخص می‌شود.

مزایای فلوسایتومتری:

حجم نمونه حداقل:

فلوسیتومتری می‌تواند عملکرد پلاکت را با حداقل مقدار خون، به ویژه در بیمارانی که تعداد پلاکت کمی دارند، تجزیه و تحلیل کند.

آنالیز در زمان واقعی:

فلوسیتومتری می‌تواند گیرنده‌های سطحی پلاکت و نشانگرهای فعال‌سازی را در داخل بدن در خون کامل سیتراته اندازه‌گیری کند.

حساسیت و اختصاصیت بالا:

فلوسیتومتری روشی بسیار حساس و اختصاصی برای شناسایی گلیکوپروتئین ‌های سطحی پلاکت و نشانگرهای فعال‌سازی است.

کاربردهای تشخیصی و تحقیقاتی:

فلوسیتومتری هم برای تشخیص اختلالات پلاکتی و هم برای انجام تحقیقات در مورد عملکرد و فعال‌سازی پلاکت ارزشمند است.