نوع نمونه: سرم، PE

حجم نمونه: 0.5 ml

موارد رد نمونه: همولیز

روش نگهداری نمونه: 5 روز 2 تا 8 درجه 3 ماه در 20- درجه

دمای انتقال نمونه: 2-8 درجه 20- درجه

سایر اطلاعات: ناشتايی، از داروی Hepatoxic استفاده نشود.

روش انجام آزمایش: فتومتريک

مدت زمان جوابدهی: 1 روزه

Bilirubin

آزمایش خون Bilirubin سطح بیلی روبین را در خون اندازه گیری می‌کند. بیلی روبین یک ماده زرد رنگ است که در طی فرآیند طبیعی بدن برای تجزیه گلبول‌های قرمز قدیمی ساخته می‌شود. بیلی روبین در صفرا یافت می‌شود، مایعی که کبد برای کمک به هضم غذا می‌سازد.

اگر کبد سالم باشد، بیشتر بیلی روبین را از طریق مجاری صفراوی از بدن خارج می‌کند. اگر کبد آسیب دیده باشد یا مجاری صفراوی مسدود شده باشد، بیلی روبین می‌تواند از کبد به داخل خون نشت کند. هنگامی که بیلی روبین بیش از حد وارد جریان خون می‌شود، می‌تواند باعث زردی شود، وضعیتی که باعث زرد شدن پوست و چشم می‌شود. در صورت داشتن زردی، پزشک ممکن است آزمایش Bilirubin را برای بررسی بیماری یا آسیب کبدی تجویز کند.
بیلی روبین معمولاً با آزمایش خون آزمایش می‌شود، اما می‌توان آن را در ادرار نیز آزمایش کرد.

تست Bilirubin برای چه استفاده می‌شود؟

آزمایش خون بیلی روبین ممکن است برای بررسی سلامت کبد، جستجوی علت زردی، یا تعیین میزان کارآمدی یک درمان استفاده شود.
این آزمایش همچنین معمولاً برای کمک به تشخیص زردی نوزاد استفاده می‌شود. بسیاری از نوزادان سالم دچار زردی می‌شوند، زیرا کبد آنها به اندازه کافی رشد نکرده است تا بیلی روبین از بین برود. زردی نوزاد معمولاً مضر نیست و در عرض چند هفته برطرف می‌شود. اما در برخی موارد، سطوح بالای بیلی روبین می‌تواند منجر به آسیب مغزی شود، بنابراین نوزادان اغلب به عنوان یک اقدام احتیاطی آزمایش می‌شوند.

سطوح بالای بیلی روبین (هیپربیلی روبینمی) ممکن است به دلایل زیر باشد:

• کم خونی همولیتیک
• بیماری کبد
• انسداد در مجاری صفراوی

سطوح پایین بیلی روبین (هیپوبیلی روبینمی) ممکن است به دلایل زیر باشد:

• داروهایی مانند آنتی بیوتیک‌ها، قرص‌های ضد بارداری، قرص‌های خواب آور و داروهای تشنج

سطح بیلی روبین بالاتر از حد طبیعی نیز می‌تواند ناشی از برخی داروها، برخی غذاها یا ورزش شدید باشد.