آزمایش Aldosterone
آزمایش Aldosterone
آزمایش Aldosterone، میزان آلدوسترون را در خون یا ادرار شما بررسی می‌کند. ALD هورمونی است که توسط غدد فوق کلیوی شما ساخته می‌شود، دو غده کوچک که بالای کلیه شما قرار دارند. ALD به ثابت نگه داشتن فشار خون شما کمک می‌کند. این کار را با کمک به تعادل سطح دو الکترولیت در خون، سدیم و پتاسیم انجام می‌دهد.
اگر فشار خون بیش از حد پایین بیاید، ALD به کلیه‌ها سیگنال می‌دهد که سدیم بیشتری را در خون آزاد کنند و از طریق ادرار پتاسیم را دفع کنند. این به حفظ آب بیشتر در جریان خون کمک می‌کند که باعث افزایش فشار خون می‌شود. هنگامی که فشار خون به حالت عادی باز می‌گردد، سطح ALD کاهش می‌یابد.
سطوح غیر طبیعی ALD می‌تواند باعث ایجاد بیماری‌های جدی شود، از جمله:
فشار خون بالا
فشار خون پایین
عوارض ناشی از سطوح غیر طبیعی سدیم و پتاسیم، که می‌تواند بر قلب، کلیه‌ها و سایر قسمت‌های بدن شما تأثیر بگذارد.
آزمایش ALD ممکن است همراه با آزمایشات دیگر برای کمک به تشخیص اختلالات غده فوق کلیوی استفاده شود. همچنین می‌تواند به بررسی اینکه آیا سایر شرایط پزشکی بر نحوه عملکرد غدد فوق کلیوی شما تأثیر می‌گذارد یا خیر، کمک کند.
آزمایش ALD معمولاً با آزمایشی ترکیب می‌شود که سطح رنین را در خون بررسی می‌کند. این آزمایش، نسبت آلدوسترون به رنین نامیده می‌شود. رنین هورمونی است که کلیه‌ها وقتی فشار خون خیلی پایین می‌آید، می‌سازند. این بخشی از یک سیستم پیچیده است که غدد فوق کلیوی را تحریک می‌کند تا ALD بسازند.
مقایسه سطوح رنین و ALD به نشان دادن اینکه آیا سطوح غیرطبیعی ALD ناشی از مشکل در غدد فوق کلیوی است یا مشکلی در کلیه‌ها یا سایر قسمت‌های سیستم که باعث تولید ALD می‌شود، کمک می‌کند.
عملکرد آلدوسترون چیست؟
عملکرد اصلی آلدوسترون کمک به تنظیم فشار خون است. آلدوسترون به چند روش به این عملکرد مهم کمک می‌کند:
آلدوسترون به اندام‌های خاصی مانند کلیه‌ها و روده بزرگ سیگنال می‌دهد تا میزان سدیمی را که به جریان خون می‌فرستند یا مقدار پتاسیم آزاد شده در ادرار را افزایش دهند.
اثر آلدوسترون بر افزایش سدیم باعث می‌شود بدن آب را در خون حفظ کند که باعث افزایش حجم خون می‌شود.
همه این اقدامات برای افزایش سطح فشار خون به محدوده سالم پس از کاهش آنها ضروری است.
به طور غیرمستقیم، آلدوسترون همچنین به حفظ pH (تعادل اسید- باز) و سطح الکترولیت خون کمک می‌کند.
سطح آلدوسترون چگونه کنترل می‌شود؟
آلدوسترون بخشی از یک گروه پیچیده از هورمون‌ها، آنزیم‌ها، پروتئین‌ها و واکنش‌های مرتبط به نام سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون است که به تنظیم فشار خون کمک می‌کند.
برای شروع سیستم یا چرخه، وقتی فشار خون کاهش می‌یابد، کلیه‌ها آنزیم رنین را در جریان خون آزاد می‌کنند.
رنین آنژیوتانسینوژن، پروتئینی که کبد می‌سازد، به قطعات تقسیم می‌کند. یک قطعه آنژیوتانسین I است.
آنژیوتانسین I که غیرفعال است (هیچ اثری ایجاد نمی‌کند)، توسط آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) که ریه‌ها آن را می‌سازند، به قطعات تقسیم می‌شود. یکی از این قطعات آنژیوتانسین II، یک هورمون فعال است.
آنژیوتانسین II باعث انقباض دیواره‌های عضلانی شریان‌های کوچک و افزایش فشار خون می‌شود. آنژیوتانسین II همچنین غدد فوق کلیوی را تحریک می‌کند تا آلدوسترون و غده هیپوفیز شما هورمون ضد ادرار (ADH یا وازوپرسین) را آزاد کند.
آلدوسترون و ADH با هم باعث می‌شوند کلیه‌ها سدیم را حفظ کنند. آلدوسترون همچنین باعث می‌شود که کلیه‌ها پتاسیم را از طریق ادرار آزاد کنند (دفع کنند). افزایش سدیم در جریان خون باعث احتباس آب می‌شود. این باعث افزایش حجم خون و فشار خون می‌شود و در نتیجه سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون را تکمیل می‌کند.
سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون نیز توسط سایر هورمون‌ها از جمله: کورتیکواستروئیدها، استروژن و هورمون‌های تیروئید فعال می‌شود.
اگر در هر جنبه‌ای از این سیستم مشکلی وجود داشته باشد، می‌تواند بر فشار خون و سطح سدیم و پتاسیم تأثیر بگذارد. با این حال، چندین عامل دیگر می‌تواند بر فشار خون تأثیر بگذارد، از جمله: کلسترول بالا، ژنتیک و برخی داروها.
آزمایش Aldosterone برای چه عواملی استفاده می‌شود؟
آزمایش آلدوسترون (ALD) عمدتاً همراه با آزمایش رنین استفاده می‌شود تا مشخص شود آیا ALD بیش از حد علت فشار خون بالا است یا خیر که:
با سطوح پایین پتاسیم اتفاق می‌افتد.
با داروهای معمول فشار خون بهبود نمی‌یابد.
در سنین پایین رشد می‌کند.
آزمایش ALD نیز برای کمک به موارد زیر استفاده می شود:
تشخیص اختلالات غدد فوق کلیوی
پیدا کردن علت سطوح غیر طبیعی سدیم یا پتاسیم در آزمایش الکترولیت
پیدا کردن علت افت فشار خون ارتواستاتیک (فشار خون پایین که هنگام بلند شدن از حالت نشسته یا دراز کشیدن باعث سرگیجه شما می‌شود)
سطح نرمال آلدوسترون چقدر است؟
محدوده مقادیر نرمال برای سطوح آلدوسترون ممکن است در آزمایشگاه‌های مختلف کمی متفاوت باشد. حتماً به محدوده مقادیر نرمال ذکر شده در گزارش آزمایشگاهی خود نگاه کنید یا اگر در مورد نتایج خود سؤالی دارید از پزشک خود بپرسید.
محدوده طبیعی سطوح آلدوسترون در خون شما بر اساس سن متفاوت است. به طور کلی سطوح نرمال عبارتند از:
- 1 تا 12 ماهگی: 5.8 تا 110.0 نانوگرم در دسی لیتر (ng/dL).
- 1 تا 5 سال: < 36.0 نانوگرم در دسی لیتر.
- 6 تا 9 سال: < 24.0 نانوگرم در دسی لیتر.
- 10 تا 11 سال: < 15.0 نانوگرم در دسی لیتر.
- 12 تا 14 سال: < 22.0 نانوگرم در دسی لیتر.
- 15 تا 17 سال: 3.0 – 32.0 نانوگرم در دسی لیتر.
- 18 تا 99 سال: 3.1 – 35.4 نانوگرم در دسی لیتر.
به طور کلی، محدوده طبیعی برای آزمایش ادرار 24 ساعته که سطح آلدوسترون را بررسی می‌کند، 3 تا 25 میکروگرم در هر 24 ساعت است.
دلیل تجویز آزمایش Aldosterone
اگر پزشک فکر می‌کند که آلدوسترون (ALD) بیش از حد یا خیلی کم دارید، ممکن است به این آزمایش نیاز داشته باشید.
علائم و نشانه‌های بیش از حد ALD (که هیپرآلدوسترونیسم یا آلدوسترونیسم نامیده می‌شود) عبارتند از:
- فشار خون بالا
- نتایج آزمایش پتاسیم پایین و/یا نتایج آزمایش سدیم بالا
- ضعف عضلانی، گرفتگی عضلات و/یا اسپاسم
- خستگی
- سردرد
- آریتمی (مشکل در سرعت یا ریتم ضربان قلب)
- افزایش تشنگی و ادرار
علائم و نشانه‌های ALD بسیار کم (که هیپوآلدوسترونیسم نامیده می‌شود) عبارتند از:
- فشار خون پایین
- نتایج آزمایشی که سطوح بالای پتاسیم و/یا سدیم پایین را نشان می‌دهد
- خستگی
- ضعف عضلانی
- عدم اشتها
- کاهش وزن
- درد شکم
اقدامات احتیاطی در صورت آزمایش Aldosterone
حداقل دو هفته قبل از آزمایش نباید شیرین بیان سیاه طبیعی بخورید، زیرا می‌تواند بر نتایج شما تأثیر بگذارد. این نکته را به خاطر بسپارید که در صورت مصرف هرگونه دارویی اعم از شیمیایی، گیاهی و مکمل‌ها، به پزشک خود اطلاع دهید.
تفسیر نتایج آزمایش آلدوسترون Aldosterone
برای درک معنای نتایج آزمایش پزشک سطح آلدوسترون (ALD) را همراه با نتایج سایر آزمایشات در نظر می‌گیرد. از پزشک خود بخواهید در مورد آزمایشتان به شما توضیح دهند.
به طور کلی، مقادیر بالاتر از حد طبیعی ALD ممکن است به این معنی باشد که:
آلدوسترونیسم اولیه (که سندرم کان نامیده می‌شود): این اختلال معمولاً توسط یک تومور خوش خیم (نه سرطانی) روی غده فوق کلیوی ایجاد می‌شود که ALD اضافی تولید می‌کند.
آلدوسترونیسم ثانویه: این بدان معناست که غدد آدرنال شما سالم هستند، اما یک بیماری دیگر باعث ایجاد ALD در آنها می‌شود.
شرایطی که می‌تواند باعث افزایش سطح ALD شود عبارتند از:
- بیماری کلیوی
- سیروز کبدی
- نارسایی قلبی
- پره اکلامپسی، نوعی فشار خون بالا که در بارداری اتفاق می‌افتد.
- کم آبی بدن
به طور کلی، مقادیر کمتر از حد طبیعی ALD ممکن است به این معنی باشد که:
بیماری آدیسون (که نارسایی آدرنال نیز نام دارد): در این شرایط، آسیب به غدد فوق کلیوی باعث کاهش ALD می شود. آسیب ممکن است ناشی از شرایطی باشد، مانند:
- اختلال ایمنی
- عفونت‌های خاص
- سلول‌های سرطانی در غدد فوق کلیوی
هیپرپلازی مادرزادی آدرنال (CAH): این گروهی از اختلالات ژنتیکی است که فرد با آن متولد می‌شود.
نارسایی ثانویه آدرنال: این وضعیت با مشکلی در هیپوفیز شروع می‌شود، غده‌ای در پایه مغز که غدد فوق کلیوی را کنترل می‌کند.
نارسایی سوم آدرنال: در این شرایط، سطوح پایین ALD به دلیل مشکلی در هیپوتالاموس ایجاد می‌شود، غده‌ای که به هیپوفیز می‌گوید که چه زمانی به غدد فوق کلیوی برای تولید هورمون سیگنال دهد. شایع‌ترین علت قطع ناگهانی داروهای استروئیدی پس از مصرف طولانی مدت است. استروئیدها می‌توانند تغییرات هورمونی ایجاد کنند که باعث می‌شود غدد فوق کلیوی مسدود شوند. هنگامی که مصرف استروئیدها را متوقف می‌کنید، غدد فوق کلیوی ممکن است دیر شروع به کار کنند.
سطوح پایین ALD همچنین ممکن است به موارد زیر مرتبط باشد:
برخی از بیماری‌های دیگر مانند دیابت و مسمومیت با سرب
برخی داروها، از جمله داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن، و برخی از داروهای نارسایی قلبی
اگر در مورد نتایج و گزینه‌های درمانی خود سؤالی دارید، با پزشک خود صحبت کنید.
نتیجه گیری
آلدوسترون یک هورمون ضروری برای تنظیم فشار خون است. اگر برای حفظ فشار خون سالم مشکل دارید و همچنین تغییراتی در سطح پتاسیم خون خود دارید، ممکن است بخواهید با پزشک خود در مورد سایر استراتژی‌های مدیریت فشار خون و آزمایش‌های اضافی صحبت کنید. آنها می‌توانند آزمایش‌هایی را برای بررسی اینکه آیا سطوح نامنظم آلدوسترون ALD باعث علائم شما می‌شود یا خیر، درخواست کنند.
مطالب مشابه:
