فلج بل چیست؟
فلج بل چیست؟
فلج بل بیماری است که باعث فلج موقت صورت می شود. این بیماری معمولاً فقط عضلات یک طرف صورت را تحت تأثیر قرار می دهد. به گونه ای که ممکن است لبخند کج یا پلکی داشته باشید که نتوانید آن را به طور کامل ببندید. این بیماری به ندرت هر دو طرف صورت را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که التهاب و تورم در عصب هفتم جمجمه‌ای – عصبی که عضلات صورت را کنترل می‌کند – وجود داشته باشد. برخی شرایط (مانند عفونت های ویروسی) می توانند باعث التهاب شوند، اما بسیاری از موارد فلج بل علت مشخصی ندارند.
فلج بل می تواند هر کسی را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهد. اما به احتمال زیاد افراد بین ۱۵ تا ۶۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. میانگین سن شروع ۴۰ سال است.
آیا فلج بل خطرناک است؟
فلج بل یک بیماری خطرناک نیست. بیشتر موارد به مرور زمان خود به خود از بین می‌روند. با این حال، علائم این بیماری مشابه علائم بیماری های جدی مانند سکته مغزی است. به همین دلیل است که به محض مشاهده ضعف عضلانی در صورت، مراجعه به پزشک ضروری است.
علائم سکته مغزی عبارتند از:
- ضعف یا فلج یک طرفه.
- آفازی (مشکل در صحبت کردن یا عم توانایی در صحبت).
- عدم کنترل عضلات در یک طرف صورت.
- عدم ناگهانی – جزئی یا کامل – یک یا چند حس (بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه).
- تاری یا دوبینی (دیپلوپی).
- عدم تعادل.
- سرگیجه.
- تهوع و استفراغ.
- سفتی گردن.
- بی‌ثباتی عاطفی و تغییرات شخصیتی.
- تشنج.
- از دست دادن حافظه
- سردرد (معمولاً ناگهانی و شدید).
علائم فلج بل چیست؟
علامت اصلی فلج بل، فلج عضلات در یک طرف صورت است. به نظر می‌رسد که یک طرف صورت افتاده است. این شامل موارد زیر است:
- پیشانی
- ابرو
- چشم و پلک
- گوشه دهان
علائم این بیماری معمولاً به طور ناگهانی بروز می‌کنند و در عرض 48 تا 72 ساعت به اوج شدت خود می‌رسند. برخی از افراد دچار ضعف خفیف عضلات صورت می‌شوند. برخی دیگر فلج کامل عضلات صورت را تجربه می‌کنند.
با فلج بل، بیان کامل احساسات دشوار است. چین دادن به پیشانی، پلک زدن و شکلک درآوردن ممکن است در سمت آسیب دیده دشوار یا غیرممکن باشد. صورت شما ممکن است بی‌حس یا سنگین باشد. اما هنوز هم می‌توانید لمس و دما (مانند گرما و سرما) را در سمت آسیب دیده صورت خود احساس کنید.
سایر علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آبریزش دهان
- خشکی چشم
- مشکل در صحبت کردن، خوردن یا آشامیدن.
- درد صورت یا گوش
- سردرد
- عدم حس چشایی
- وزوز گوش
- حساسیت به صداها (پرشنوایی)
آیا علائم هشدار دهنده ای برای فلج بل وجود دارد؟
علائم اولیه – یا علائم هشدار دهنده – ممکن است شامل تب خفیف و درد پشت گوش باشد. با این حال، هیچ کاری نمی توانید برای جلوگیری از پیشرفت فلج بل پس از شروع آن انجام دهید. علاوه بر این، ممکن است این علائم را به دلیل دیگری داشته باشید و به فلج بل مبتلا نشوید.
علت فلج بل چیست؟
التهاب و فشردگی عصب هفتم جمجمه ای علت اصلی فلج بل است.
عصب هفتم جمجمه ای سیگنال های عصبی را حمل می کند که حرکات و حالات صورت را کنترل می کنند. همچنین سیگنال های عصبی مربوط به چشایی و تولید اشک در چشم ها را حمل می کند. ما دارای دو اعصاب در هر طرف صورت خود هستیم. وقتی یکی ملتهب می شود، بر نحوه حرکت عضلات در یک طرف صورت تأثیر می گذارد.
دانشمندان دریافتند که برخی از عفونت های ویروسی ممکن است باعث التهاب عصب هفتم جمجمه‌ای و فلج شوند. این عفونت‌ها عبارتند از:
- هرپس سیمپلکس ۱ (ویروسی که باعث عفونت های دهانی می‌شود).
- ویروس واریسلا-زوستر (آبله مرغان و زونا).
- ویروس اپشتین بار (مونونوکلئوز).
- کووید-۱۹.
سایر عوامل محرک ممکن است شامل ضعف سیستم ایمنی ناشی از موارد زیر باشد:
- استرس
- بیماری‌ها
- کمبود خواب
- ضربه فیزیکی
- بیماری های خودایمنی
عوامل خطر فلج بل چیست؟
داشتن موارد زیر ممکن است خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد:
- دیابت
- بارداری
- پره اکلامپسی
- چاقی (شاخص توده بدنی ۳۰ یا بالاتر)
- فشار خون بالا (هیپرتانسیون).
- فلج بل در گذشته
تشخیص و آزمایش ها
پزشک می تواند فلج بل را بر اساس علائم تشخیص دهد. آنها در مورد زمان شروع علائم و تغییر آنها سوال خواهند کرد. آنها همچنین معاینه فیزیکی انجام می‌دهند و از شما می‌خواهند که سعی کنید عضلات صورت خود را به روش های خاصی حرکت دهید. اطلاعات کلیدی معاینه فیزیکی این بیماری، ضعف جزئی یا کامل پیشانی است.
سایر بیماری ها، از جمله سکته مغزی، سارکوئیدوز، بیماری لایم، عفونت های باکتریایی گوش میانی، MS و تومورهای نزدیک عصب صورت، گاهی اوقات می توانند باعث فلج صورت شوند که مشابه فلج بل است. پزشک معمولاً می‌تواند بر اساس سابقه علائم و معاینه، این عارضه را به طور دقیق تشخیص دهد. اما گاهی اوقات ممکن است توصیه کند که یک یا چند مورد از این آزمایش ها را انجام دهید:
- آزمایش خون برای بررسی بیماری هایی مانند بیماری لایم یا سارکوئیدوز.
- الکترومیوگرافی (EMG) برای اندازه‌گیری فعالیت و آسیب عصبی.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) برای رد سکته مغزی، تومور، MS یا سایر علل آسیب عصبی.
- سوراخ کردن کمر (نمونه‌برداری از نخاع) برای بررسی مننژیت، بیماری لایم یا سارکوئیدوز.
کنترل و درمان
بیشتر موارد فلج بل بدون درمان بهبود می‌یابند. با این حال، پزشک ممکن است یک یا چند مورد از این درمان ها را برای تسکین علائم و بهبودی سریع‌تر توصیه کند:
مراقبت از چشم: قطره های چشمی، از جمله اشک مصنوعی، چشم های خشک و تحریک‌شده را تسکین می‌دهند. اگر پلک شما بسته نمی‌شود، ممکن است لازم باشد برای محافظت از چشم در برابر خشکی، مواد محرک و آسیب، از چشم‌بند استفاده کنید. مراقبت از چشم برای جلوگیری از آسیب به قرنیه، یکی از عوارض جدی فلج بل، بسیار مهم است.
کورتیکواستروئیدهای خوراکی: کورتیکواستروئیدهای خوراکی می‌توانند به کاهش تورم عصب کمک کنند. این درمان زمانی بیشترین تأثیر را دارد که آن را ظرف ۴۸ ساعت پس از مشاهده علائم شروع کنید.
داروهای ضد ویروسی: داروهای ضد ویروسی ممکن است روند بهبودی را تسریع کنند. پزشکان معمولاً آنها را فقط برای فلج بل شدید تجویز می‌کنند. این درمان زمانی که با کورتیکواستروئیدهای خوراکی ترکیب شود، بهترین نتیجه را می‌دهد.
در موارد نادری که فلج بل از بین نمی‌رود، روش های جراحی پلاستیک عملکردی صورت یک گزینه درمانی هستند. آنها می‌توانند به اصلاح عدم تقارن صورت و کمک به بسته شدن پلک کمک کنند.
پیشگیری
متأسفانه، هیچ کاری برای جلوگیری از فلج بل نمی‌توان انجام داد. این بیماری با عفونت های ویروسی خاصی مرتبط است، اما همه کسانی که به آن عفونت های ویروسی مبتلا می شوند، به فلج بل مبتلا نمی شوند.
اگر به دیابت، چاقی یا فشار خون بالا مبتلا هستید، کنترل مناسب آنها ممکن است به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.
مطالب مشابه:
