سندرم پیش از قاعدگی PMS

سندرم پیش از قاعدگی PMS، دارای طیف وسیعی از علائم و نشانه‌ها، از جمله: نوسانات خلقی، حساسیت سینه‌ها، میل به غذا، تحریک پذیری و افسردگی است. تخمین زده می شود که از هر 4 زن در دوره قاعدگی، 3 نفر نوعی سندرم پیش از قاعدگی را تجربه می‌کنند.

علائم PMS

در سندرم پیش از قاعدگی معمول است که علائم مختلفی را تجربه کنید که بر بدن و سلامت عاطفی شما تأثیر منفی می‌گذارد. علائم مرتبط با PMS همیشه قابل پیش بینی نیستند. علائمی که در 20 سالگی متوجه می‌شوید ممکن است با علائمی که در 30 و 40 سالگی تجربه می‌کنید، متفاوت باشد.
در دوره پریودی، هر زن ممکن است علائم مختلفی را در دوره سندرم پیش از قاعدگی تجربه کند، که این علائم شامل:

تنش یا اضطراب
افسردگی
نوسانات خلقی و تحریک پذیری یا عصبانیت
تغییرات اشتها و میل به غذا
بی خوابی
کناره‌گیری اجتماعی
تمرکز ضعیف
تغییر در میل جنسی
درد مفاصل و گرفتگی عضلات
سردرد
خستگی
افزایش وزن
نفخ شکم
حساسیت سینه
آکنه
یبوست یا اسهال
عدم تحمل الکل

در برخی افراد درد فیزیکی و استرس عاطفی آنقدر شدید است که در زندگی روزمره آنها تاثیر می‎گذارد. این علائم به طور طبیعی، 4 روز پس از شروع قاعدگی از بین می‌روند.
در برخی مواقع، تعداد کمی از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی هر ماه علائم ناتوان کننده ای دارند. این شکل از سندرم پیش از سندرم پیش از قاعدگی PMS، اختلال نارسایی پیش از قاعدگی PMDD نام دارد.
این اختلال نارسایی، با علائمی از جمله: افسردگی، نوسانات خلقی، عصبانیت، اضطراب، تعریق، مشکل در تمرکز، تحریک پذیری و تنش همراه است.
اگر نتوانستید سندرم پیش از قاعدگی خود را با روش‌های طبیعی در منزل شامل رژیم غذایی، ورزش و موارد دیگر، مدیریت کنید، و علائم PMS بر سلامت و فعالیت‌های روزانه شما تاثیرگذار است، می‌توانید با پزشک مشورت کنید و درمان بهینه‌ای برای این عوامل دریافت کنید.

رابطه بین PMS و تشدید قبل از قاعدگی (PME) چیست؟

سندرم پیش از قاعدگی با بسیاری از شرایط دیگر، علائم مشترک دارد. این علائم مشترک اغلب قبل از دوره قاعدگی بدتر می شوند. این شرایط عبارتند از:

افسردگی و اضطراب: نوسانات خلقی، احساس غم و اندوه، تحریک پذیری و انزوا ممکن است در دوره قاعدگی شدیدتر شود.
آنسفالومیلیت میالژیک/سندرم خستگی مزمن (ME/CFS): خستگی و درد مفاصل و عضلانی ممکن است در روزها و هفته‌های منتهی به پریود تشدید شود. با ME/CFS، احتمال خونریزی شدید قاعدگی و یائسگی زودهنگام نیز بیشتر است.
سندرم روده تحریک پذیر (IBS): علائمی مانند نفخ، گاز و گرفتگی عضلات می‌تواند همراه با PMS بدتر شود.

علل PMS

اینکه دقیقاً چه عواملی باعث ایجاد سندرم پیش از قاعدگی می‌شود، ناشناخته است، اما چندین عامل ممکن است در ایجاد این عارضه نقش داشته باشد:

تغییرات چرخه ای در هورمون‌ها: علائم سندرم پیش از قاعدگی با نوسانات هورمونی تغییر می‌کند و با بارداری و یائسگی برطرف می‌شود.
تغییرات شیمیایی در مغز: نوسانات سروتونین، یک ماده شیمیایی مغز که نقش مهمی در حالت های خلقی ایفا می کند، میتواند علائم PMS را تحریک کند. مقادیر ناکافی سروتونین ممکن است به افسردگی قبل از قاعدگی و همچنین خستگی، هوس غذایی و مشکلات خواب کمک کند.
افسردگی: برخی از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی شدید افسردگی غیر قابل تشخیص را تجربه می‌کنند، اما افسردگی به تنهایی نمی‌تواند عامل ایجاد تمامی علائم سندرم پیش از قاعدگی باشد.

درمان PMS

تاکنون درمانی برای علائم PMS گزارش نشده است. اما معمولاً می‌توانید علائم خفیف را با تغییرات سبک زندگی و داروهای بدون نسخه مدیریت کنید. علائم شدیدتر ممکن است نیاز به نسخه پزشک داشته باشد.

دارودرمانی

داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی: این داروها می‌توانند درد سینه و دردهای قاعدگی را تسکین دهند.
درمان با داروهای کنترل بارداری: داروهایی که از تخمک‌گذاری جلوگیری می‌کنند، می‌توانند علائم جسمی ناخوشایند مانند حساسیت و درد را تسکین دهند.
داروهای ضد افسردگی و اضطراب: داروهای سروتونین رایج‌ترین داروهای ضد افسردگی هستند که برای درمان مسائل مربوط به خلق و خوی مرتبط با PMS تجویز می‌شوند.
دیورتیک‌ها: این داروها می‌توانند علائمی مانند نفخ و حساسیت سینه را تسکین دهند.

تغییر سبک زندگی

ورزش منظم: ورزش‌های قلبی متوسط مانند دویدن، پیاده روی سریع، دوچرخه سواری و شنا، به مدت 30 دقیقه در روز می تواند استرس را کاهش دهد و خلق و خوی شما را تقویت کند.
رژیم غذایی سالم: مصرف برخی غذاها می‌تواند با علائم PMS مقابله کند. دو هفته قبل از قاعدگی کمتر از غذاهای شور، چرب و شیرین استفاده کنید و کمتر نوشیدنی‌های کافئین‌دار و الکلی میل کنید. در طول قاعدگی، به جای سه وعده غذایی بزرگ، شش وعده غذایی کوچک در روز مصرف کنید.
خواب کافی: حداقل 8 ساعت در روز بخوابید، زیرا می‌تواند احساس تحریک پذیری را کاهش دهد.
تمرینات تمدد اعصاب: یوگا، مدیتیشن و تمرینات تنفسی استرس را از بین می برد و با تحریک پذیری و غمگینی که اغلب همراه PMS است، مبارزه می‌کند.

استفاده از ویتامین، مواد معدنی و مکمل‌ها

ویتامین‌ها، مواد معدنی و مکمل‌های گیاهی مانند داروهای بدون نسخه و نسخه‌ای توسط FDA تایید نمی‌شوند، بنابراین قبل از مصرف آنها با پزشک مشورت کنید. با این حال، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد آنها می‌توانند به علائم PMS کمک کنند.

کلسیم: تحقیقات نشان می‌دهد که کلسیم می‌تواند علائمی مانند خستگی، هوس غذایی و حتی افسردگی را بهبود بخشد. شما می‌توانید کلسیم را از محصولات لبنی (شیر، تخم مرغ، ماست)، غذاهای حاوی کلسیم (برخی غلات و نان) و مکمل‌ها دریافت کنید.
منیزیم: شواهدی وجود دارد که منیزیم به علائم PMS مانند سردرد، استرس و اضطراب کمک می‌کند. شما می‌توانید منیزیم را از سبزیجات برگ دار، آجیل، غلات کامل و مکمل‌ها دریافت کنید.
ویتامین B6: برخی مطالعات نشان دادند که ویتامین B6 می‌تواند علائم مربوط به PMS خفیف و متوسط را بهبود بخشد. شما می‌توانید ویتامین B6 را از ماهی، مرغ، سیب زمینی، میوه‌های غیر مرکبات و مکمل‌ها دریافت کنید.
امگا 3 و امگا 6: برخی مطالعات نشان دادند که اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6 می‌توانند علائم PMS را کاهش دهند. شما می‌توانید امگا 3 و امگا 6 را از ماهی، دانه کتان، آجیل، سبزیجات برگ دار و مکمل‌ها دریافت کنید.
مکمل‌های گیاهی: چندین داروی گیاهی برای تسکین علائم PMS استفاده می‌شود. از جمله این روغن‌ها می‌‌‌توان به کوهوش سیاه، چغندر خشک و روغن گل مغربی اشاره کرد. قبل از شروع مکمل‌های گیاهی با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که این مکمل‍ها بی خطر هستند و مقدار مناسب مصرف می‌کنید.

مطالب مشابه:

Blog