SIDS (سندرم مرگ ناگهانی نوزاد)

SIDS مخفف سندرم مرگ ناگهانی نوزاد است و مرگ ناگهانی و غیرقابل توضیح یک نوزاد یک ماهه تا یک ساله است که حتی پس از بررسی کامل، علت مشخصی ندارد. علت دقیق SIDS ناشناخته است، اما عوامل خطر و راه‌هایی برای کاهش احتمال مرگ نوزاد در اثر این بیماری وجود دارد.

سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) اصطلاحی است که برای توصیف مرگ ناگهانی و غیرقابل توضیح نوزادی که بین 1 ماه تا 1 سال سن دارد، حتی پس از بررسی کامل استفاده می‌شود. این بررسی شامل انجام کالبد شکافی، بررسی صحنه مرگ و بررسی سابقه پزشکی نوزاد است. اگر پزشک یا پزشکی قانونی نتواند علت مرگ را بیابد و نوزاد کمتر از 1 سال داشته باشد، مرگ را SIDS می‌نامند.

اکثر نوزادانی که بر اثر SIDS می‌میرند بین 2 تا 4 ماهه هستند و 90 درصد آنها کمتر از 6 ماه سن دارند. به نظر می‌رسد که اکثر این نوزادان در طول خواب مردند، معمولاً بین ساعت‌های نیمه‌شب تا ۶ صبح. به همین دلیل است که نام‌ دیگر SIDS شامل «مرگ در خواب» است. تخت نوزاد باعث SIDS نمی‌شود، اما محیط خواب کودک می‌تواند بر علل مرگ مرتبط با خواب تأثیر بگذارد. بهترین راه برای جلوگیری از SIDS این است که کودک خود را به پشت بخوابانید.

تفاوت SIDS و SUID

SIDS علت هر مرگ ناگهانی نوزاد نیست. هر ساله هزاران نوزاد به طور ناگهانی و غیرمنتظره می‌میرند. محققان به این مرگ‌ها SUID می‌گویند که مخفف مرگ ناگهانی و غیرمنتظره نوزاد است. سندرم مرگ ناگهانی نوزاد شامل تمام مرگ‌های غیرمنتظره می‌شود. این شامل کسانی است که علت مشخصی دارند، مانند خفگی و کسانی که علت مشخصی ندارند، مانند SIDS.

علائم SIDS

عوامل خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد شامل بارداری نوجوانان، مصرف الکل یا تنباکو در دوران بارداری، زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد است.

سندرم مرگ ناگهانی نوزاد علت مشخصی ندارد اما عوامل خطری وجود دارد که ممکن است منجر به مرگ‌های غیرقابل توضیح شود.

تقریباً تمام مرگ و میرهایی که به دلیل SIDS رخ می‌دهد بدون هیچ علامت یا علامت هشدار دهنده‌ای اتفاق می‌افتد.

چه عللی باعث SIDS می‌شود؟

سندرم مرگ ناگهانی نوزاد، طبق تعریف، یک مرگ غیرقابل توضیح است، بنابراین علت SIDS ناشناخته است. با این حال، محققان علل بالقوه سندرم مرگ ناگهانی نوزاد را مطالعه کرده‌اند تا تلاش کنند تا نحوه بروز آن را بهتر درک کنند. رایج‌ترین نظریه مورد توافق این است که نوزادانی که به دلیل SIDS می‌میرند، آسیب پذیری اساسی دارند، مانند الگوی ژنتیکی یا ناهنجاری مغزی. سپس، هنگامی که آنها در طول رشد اولیه مغز یا سیستم ایمنی در معرض یک محرک قرار می‌گیرند، این آسیب پذیری باعث مرگ ناگهانی می‌شود.

عوامل خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد عبارتند از:

قرار گرفتن در معرض سیگار در طول یا بعد از بارداری.
مراقبت‌های دوران بارداری دیرهنگام یا بدون مراقبت
موقعیت خواب یا محیط خواب ناامن.
بارداری نوجوان
زایمان زودرس یا وزن کم هنگام تولد.
گرم شدن بیش از حد.
قرار گرفتن در معرض نوشیدنی‌های حاوی الکل در دوران بارداری.
تعیین مرد در بدو تولد (AMAB).
خواهر و برادر بودن قربانیان SIDS.
دوقلو بودن
داشتن سابقه توقف تنفس یا آپنه.

محققان معتقدند نوزادانی که بر اثر SIDS می‌میرند، در نحوه پاسخ به این محرک‌ها و نحوه تنظیم تنفس، ضربان قلب و دمای خود مشکل دارند.

آیا واکسن‌ها باعث SIDS می‌شوند؟

واکسن‌ها باعث سندرم مرگ ناگهانی نوزاد نمی‌شوند. هیچ مدرک علمی مبنی بر اینکه واکسیناسیون دوران کودکی احتمال SIDS را افزایش می‌دهد، وجود ندارد. اگرچه گزارش‌هایی از مرگ نوزادان در مدت کوتاهی پس از واکسیناسیون وجود دارد، این به این دلیل است که اکثر نوزادان در محدوده سنی در معرض خطر ابتلا به SIDS، واکسن‌های روتین دریافت می‌کنند.

زمان مراجعه به پزشک

در حالی که هیچ راهی برای پیشگیری کامل از SIDS وجود ندارد، یک کاری که می‌توانید برای کاهش خطر کودک خود انجام دهید این است که به طور منظم به پزشک مراجعه کنید. در این قرار ملاقات‌ها، پزشک کودک شما مطمئن می‌شود که کودک سالم است و همانطور که انتظار می‌رود رشد می‌کند. کودک شما تمام واکسن‌های توصیه شده خود را دریافت خواهد کرد و شما این فرصت را خواهید داشت که هر سوالی در مورد ایمن نگه داشتن کودک خود دارید بپرسید.

پیشگیری

پیشگیری از SIDS همیشه امکان پذیر نیست، اما کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش خطر انجام دهید.

در ابتدا پیشگیری از SIDS با ایمن نگه داشتن فضای خواب کودک شما شروع می‌شود:

اگر شما یا کودکتان هر یک از عوامل خطر بالا را دارید، با نوزادتان در یک تخت مشترک نباشید. کودک خود را حداقل 6 ماه در اتاق خود اما بر روی یک تخت جداگانه بخوابانید.

به عنوان مثال کالسکه متصل به تخت، گهواره‌های جدید با ساختاری که لبه داشته باشد تا مانع از افتادن کودک باشد و به گونه ای طراحی شده باشد که سر کودک بین میله آن گیر نکند. علاوه بر این، دارای یک تشک سفت و سخت و هم‌سطح باشد.

اشتراک گذاری اتاق خواب با نوزادتان می‌تواند خطر ابتلا به SIDS را تا 50 درصد کاهش دهد.

از ملافه های شل، اسباب بازی، عروسک ها، پتوها و بالش های شل در محیط خواب کودک استفاده نکنید. کودک شما می‌تواند با این وسایل خفه شود و نفس خود را متوقف کند. یک ملحفه نصب شده باید تنها چیز روی تشک کودک شما باشد.

کودک خود را برای چرت زدن به پشت قرار دهید. ماهیچه‌های کودک شما هنوز به طور کامل رشد نکرده‌اند و نمی‌توانند سر خود را بلند کنند.

اتاق خواب خود را خنک نگه دارید. زیرا هنگامی که نوزادان بیش از حد گرم می‌شوند، ممکن است به خواب عمیق‌تری بخوابند و بیدار کردن آنها در زمانی که بدن به آنها می‌گوید نفس بکشند، دشوارتر می‌شود.

هنگامی که کودک شما می‌تواند واژگون شود از قنداق کردن خودداری کنید.

راه‌های دیگر برای جلوگیری از SIDS عبارتند از:

نوزاد خود را واکسینه کنید: تحقیقات نشان می‌دهد که دریافت واکسن‌های کودکتان به موقع خطر ابتلا به SIDS را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

تغذیه با شیر مادر: تحقیقات نشان دادند که شیر مادر به نوزاد خطر ابتلا به SIDS را کاهش می‌دهد.

به کودک خود پستانک بدهید: دانشمندان معتقدند پستانک ممکن است به نوزاد اجازه دهد راه هوایی او بازتر شود یا از خواب عمیق‌تر کودک شما جلوگیری کند و خطر SIDS را کاهش دهد.

از نوشیدنی‌های حاوی الکل و محصولات تنباکو خودداری کنید: در طول بارداری و بعد از آن از الکل یا محصولات تنباکو استفاده نکنید.

مطالب مشابه:

Blog