عفونت گلو
عفونت گلو
عفونت گلو که معمولاً به عنوان فارنژیت شناخته می شود، یک مشکل شایع سلامتی است که افراد را در تمام گروه های سنی تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری شامل التهاب دردناک حلق، لوله ای که از پشت دهان تا مری یا حنجره امتداد دارد، می شود. در بیشتر موارد، عفونت های گلو شدید نیستند و معمولاً طی 1 تا 2 هفته بهبود می یابند. با این حال، برخی از عفونت های گلو می توانند عوارض شدیدتری از جمله ذات الریه یا تب روماتیسمی ایجاد کنند.
انواع عفونت های گلو
عفونت‌های گلو را می توان عمدتاً بر اساس علت بیماری به چندین نوع طبق بندی کرد:
عفونت های ویروسی گلو
شایع ترین نوع عفونت گلو هستند. آنها معمولاً توسط ویروس هایی مانند سرماخوردگی معمولی، آنفولانزا و مونونوکلئوز ایجاد می شوند. عفونت های ویروسی معمولاً خود به خود برطرف می شوند و به صورت علامتی درمان می شوند.
عفونت های باکتریایی گلو
این عفونت ها توسط باکتری ها ایجاد می شوند که شایع ترین آنها، استرپتوکوک پیوژنز یا استرپتوکوک گروه A است. این نوع عفونت اغلب به عنوان گلودرد استرپتوکوکی شناخته می شود. عفونت های باکتریایی، مانند گلودرد استرپتوکوکی، اغلب به آنتی بیوتیک نیاز دارند. در مواد عودکننده، ممکن است روشی مانند جراحی لوزه برداری به عنوان بخشی از درمان التهاب لوزه، توصیه شود.
عفونت های قارچی گلو
عفونت‌های قارچی گلو که کمتر از عفونت های ویروسی و باکتریایی شایع هستند، می توانند رخ دهند، به خصوص در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. به عنوان مثال، برفک دهان ناشی از قارچ کاندیدا است.
عفونت های آلرژیک گلو
گاهی اوقات، آلرژی ها می توانند منجر به سوزش گلو و علائم شبیه عفونت شوند که اغلب با سایر واکنش های آلرژیک مانند عطسه، آبریزش بینی و خارش چشم همراه است.
عفونت های گلو ناشی از محرک ها
قرار گرفتن در معرض محرک هایی مانند دود سیگار، آلودگی یا بخارات شیمیایی می تواند باعث سوزش و التهاب شود و عفونت گلو را تحریک کند.
علائم و نشانه های عفونت گلو
علائم عفونت گلو می تواند بسته به علت بیماری متفاوت باشد. یک متخصص گوش و حلق و بینی باید علائم مداوم یا شدید را ارزیابی کند تا بیماری های جدی تری مانند سرطان گلو را رد یا تایید کند.
اما به طور کلی علائم عفونت گلو عبارتند از:
گلودرد: این شایع ترین علامت عفونت گلو است زیرا با درد، ناراحتی و احساس خارش همراه است.
بلع دردناک: مشکل یا درد در بلع اغلب با عفونت های گلو همراه است.
لوزه های متورم: التهاب و تورم لوزه ها، گاهی اوقات با لکه های سفید یا رگه های چرکی همراه است.
قرمزی گلو: ممکن است پشت گلو قرمز یا متورم به نظر برسد.
گرفتگی و یا عدم صدا: تغییر در کیفیت صدا، از گرفتگی خفیف صدا گرفته تا از دست دادن کامل صدا را شامل می شود.
تب: این مورد به ویژه در عفونت های باکتریایی مانند گلودرد استرپتوکوکی رایج است.
تورم غدد لنفاوی: غدد لنفاوی گردن ممکن است حساس و متورم شوند.
بوی بد نفس: اغلب در عفونت های باکتریایی گلو مشاهده می شود.
سرفه: سرفه مداوم ممکن است با عفونت گلو همراه باشد، به خصوص اگر ویروسی باشد.
سردرد: این می تواند در کنار سایر علائم رخ دهد.
کسالت عمومی: احساس ناخوشی، خستگی یا ضعف
حالت تهوع یا استفراغ: عفونت های گلو گاهی اوقات می توانند باعث ناراحتی معده در کودکان شوند.
آبریزش بینی یا احتقان: اغلب در عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی مشاهده می شود.
کاهش اشتها: به دلیل درد و ناراحتی هنگام بلع
عوامل عفونت گلو
عوامل مختلفی از جمله عوامل عفونی و شرایط محیطی می توانند باعث عفونت گلو شوند. در اینجا به برخی از علل رایج اشاره می کنیم:
عفونت های ویروسی گلو
اکثر عفونت های گلو ناشی از ویروس ها هستند. علل شایع عبارتند از:
- رینوویروس ها، که باعث سرماخوردگی معمولی می شوند.
- ویروس آنفولانزا، که عامل آنفولانزا است.
- ویروس اپشتین بار (EBV)، که منجر به مونونوکلئوز عفونی (مونو) می شود.
- کروناویروس ها، از جمله آنهایی که باعث کووید-۱۹ می شوند.
- آدنوویروس‌ها، که اغلب با سرماخوردگی معمولی مرتبط هستند، همچنین می توانند باعث گلودرد شوند.
عفونت‌های باکتریایی گلو
باکتری ها همچنین می توانند باعث عفونت های گلو شوند، که شایع ترین آنها عبارتند از:
- استرپتوکوک گروه A، که باعث گلودرد استرپتوکوکی می شود.
- کورینه باکتریوم دیفتریه، باعث دیفتری می شود.
عفونت های قارچی
این عفونت ها کمتر رایج هستند، اما می توانند رخ دهند، به خصوص در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا افرادی که از استروئیدهای استنشاقی استفاده می کنند. به عنوان مثال، عفونت کاندیدا آلبیکنس که منجر به برفک دهان می شود.
عوامل خطر احتمالی برای عفونت گلو
چندین عامل می توانند خطر ابتلا به عفونت گلو را افزایش دهند:
سن: کودکان و نوجوانان یا افراد مسن به دلیل سیستم ایمنی ضعیف‌تر، بیشتر در معرض عفونت های گلو هستند و این امر آنها را بیشتر در معرض بیماری های باکتریایی و ویروسی قرار می دهد.
عوامل محیطی: زندگی در محیط آلوده و قرار گرفتن در معرض گرد و غبار، گرده و سایر آلرژن ها می تواند باعث سوزش گلو شود که به طور بالقوه منجر به ناراحتی می شود. التهاب گلو همچنین ممکن است احتمال ابتلا به عفونت های باکتریایی و ویروسی را افزایش دهد.
قرار گرفتن در معرض دود تنباکو: استعمال سیگار مداوم و قرار گرفتن در معرض آلودگی می تواند باعث تحریک پوشش گلو و در نتیجه درد گلو شود. استفاده طولانی مدت از محصولات دخانیات نیز خطر ابتلا به سرطان دهان و گلو را در طول زمان افزایش می دهد.
استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی: داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، مانند داروهایی که در برخی بیماری های خودایمنی یا پس از پیوند عضو استفاده می شوند، می توانند خطر عفونت ها را افزایش دهند.
عدم کنترل استرس: استرس مزمن ممکن است سیستم ایمنی را تضعیف کند و افراد را بیشتر در معرض عفونت ها قرار دهد.
تشخیص عفونت گلو
متخصصان گوش و حلق و بینی معمولاً قبل از شروع درمان عفونت گلو، طیف وسیعی از آزمایش های تشخیصی را برای ارزیابی شدت بیماری و سلامت کلی بیمار توصیه می کنند. برخی از آزمایش های تشخیصی رایج عبارتند از:
معاینه فیزیکی: معاینه فیزیکی کامل توسط پزشک انجام می شود که شامل استفاده از یک ابزار چراغ‌دار برای بررسی گلو، گوش‌ها و مجاری بینی است.
آزمایش استرپتوکوک: متخصص عفونت گلو، آزمایش استرپتوکوک را برای بررسی وجود باکتری استرپتوکوک گروه A در گلوی بیمار انجام می دهد. این آزمایش بدون درد و سریع شامل استفاده از یک سواب پنبه‌ای بلند و مخصوص برای نمونه برداری از انتهای گلو است. متعاقباً، از سواب برای آزمایش سریع استفاده می شود یا برای تجزیه و تحلیل بیشتر به آزمایشگاه ارسال می شود. نتایج مثبت آزمایش نشان دهنده وجود باکتری استرپتوکوک است.
درمان عفونت های گلو
درمان عفونت های گلو بسته به علت عفونت، متفاوت است:
عفونت های ویروسی گلو
استراحت: استراحت کافی به بهبود بدن کمک می کند.
هیدراتاسیون: نوشیدن مایعات فراوان، گلو را مرطوب نگه می دارد و به کاهش ناراحتی کمک می کند.
مسکن ها: مسکن های بدون نسخه (OTC) مانند استامینوفن یا ایبوپروفن می توانند به تسکین درد و کاهش تب کمک کنند.
قرص های مکیدنی و اسپری های گلو: این قرص ها می توانند گلو را تسکین و ناراحتی را کاهش دهند.
عفونت های باکتریایی گلو
آنتی بیوتیک ها: در صورت وجود عفونت باکتریایی، مانند گلودرد استرپتوکوکی، آنتی بیوتیک تجویز می شود. تکمیل دوره کامل آنتی بیوتیک ها طبق تجویز ضروری است.
عفونت های قارچی گلو
داروهای ضد قارچ: ممکن است داروهای ضد قارچ خوراکی یا قرص تجویز شود.
عفونت های گلو ناشی از محرک
اجتناب از محرک‌ها: دوری از محرک های مسبب، مانند دود یا گازهای شیمیایی، بسیار مهم است.
بقیه درمان ها مشابه درمان های عفونت های ویروسی هستند و هدف آنها تسکین علائم است.
بیماری رفلاکس معده به مری (GERD)
مسدودکننده های اسید یا آنتی‌اسیدها: داروهایی برای کاهش اسید معده می توانند در صورتی که GERD باعث علائم گلو شده باشد، کمک کنند.
درمان‌های خانگی برای عفونت گلو
چندین درمان خانگی می تواند به کاهش علائم عفونت گلو کمک کند. با این حال، این درمان ها باید به عنوان مراقبت های حمایتی استفاده شوند، نه به عنوان جایگزینی برای درمان پزشکی حرفه‌ای، به خصوص در موارد شدید یا زمانی که مشکوک به عفونت باکتریایی هستید. در اینجا چند درمان خانگی رایج آورده شده است:
عسل:
تسکین گلودرد را می توان با مصرف چای یا آب لیموی گرم مخلوط با عسل، به ویژه برای کسانی که قادر به مصرف داروهای سرماخوردگی معمولی نیستند، به دست آورد. عسل به عنوان یک درمان موثر برای تسکین گلودرد و سرفه عمل می کند.
غرغره جوش شیرین:
تسکین گلودرد از طریق غرغره کردن مخلوطی از جوش شیرین و آب نمک امکان‌پذیر است. این محلول خوراکی به کاهش باکتری ها و مهار رشد قارچ کمک می کند. موسسه ملی سرطان (NCI) غرغره کردن با ترکیبی از ۱ فنجان آب گرم، ۱/۴ قاشق چایخوری جوش شیرین و ۱/۸ قاشق چایخوری نمک را توصیه می کند.
چای بابونه:
این چای به دلیل خواص ضد التهابی، آنتی‌اکسیدانی و قابض شناخته شده است که به درمان گلودرد کمک می کند. این چای سیستم ایمنی را برای مقابله با علل اصلی گلودرد تحریک می کند.
نعناع:
نعناع فلفلی که به دلیل خواص خوشبوکننده نفس مشهور است، دارای خواص ضد التهابی، ضد باکتریایی و ضد ویروسی نیز می باشد. ترکیب منتول موجود در نعناع فلفلی به رقیق شدن مخاط کمک می کند و گلودرد و سرفه را تسکین می دهد.
شنبلیله:
شنبلیله، یک درمان رایج برای گلودرد، هنگامی که با عسل و لیمو مخلوط شود، به کاهش تب و تسکین سرفه و سرماخوردگی کمک می کند.
ریشه ختمی:
این گیاه حاوی موسیلاژ، ماده‌ای مخاط مانند است که گلودرد را می‌پوشاند و تسکین می دهد. ریشه ختمی که به اشکال مختلف از جمله چای، مکمل و قرص موجود است، به تسکین ناراحتی گلو کمک می کند.
ریشه شیرین بیان:
جوشاندن ریشه شیرین بیان در آب و جرعه جرعه نوشیدن محلول می تواند به طور مؤثر گلودرد را درمان کند.
نارون لغزنده:
نارون لغزنده که حاوی موسیلاژ است، وقتی با آب مخلوط می‌شود، ژلی تشکیل می دهد که گلو را تسکین می دهد. این یک درمان سنتی برای گلودرد است.
سیر:
سیر، به ویژه آلیسین موجود در آن، با خواص ضد باکتریایی طبیعی خود، با عفونت های ویروسی مبارزه می کند. مکمل های روزانه سیر می توانند به پیشگیری و درمان عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی، از جمله عفونت هایی که منجر به گلودرد می شوند، کمک کنند.
فلفل هندی:
فلفل هندی به عنوان یک مسکن درد، حاوی کپسایسین است، یک ترکیب طبیعی که گیرنده‌های درد را مسدود می کند. مصرف فلفل هندی با آب گرم و عسل می تواند درد گلودرد را تسکین دهد.
آبگوشت یا سوپ:
سوپ مرغ که به دلیل اثربخشی‌اش در بیماری های تنفسی و گلو شناخته شده است، گلودرد را تسکین می دهد و حرکت گلبول های سفید خون به نام نوتروفیل ها را مهار می کند.
بخار و رطوبت:
استنشاق بخار به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه می تواند گلودرد را تسکین دهد. آب را بجوشانید، آن را در یک کاسه قرار دهید، سر خود را با حوله بپوشانید و به طور عادی نفس بکشید و اجازه دهید بخار وارد دهان و بینی شما شود.
نتیجه‌گیری
درک علل، تشخیص و درمان عفونت های گلو برای مراقبت های لازم و مؤثر، بسیار مهم است. تشخیص سریع از طریق معاینات فیزیکی و آزمایش ها، از جمله آزمایش های استرپتوکوک، درمان مناسب را تضمین می کند.
مطالب مشابه:
