ویروس پاپیلومای انسانی HPV

ویروس پاپیلومای انسانی HPV نام گروهی از ویروس‌ها که شامل بیش از 150 نوع مختلف است که باعث عفونت در سطح پوست می‌شود. بیش از 40 نوع HPV ناحیه تناسلی را مبتلا می‌کند و اکثر آنها از راه ارتباط جنسی منتقل می‌شوند.

اکثر عفونت‌های HPV منجر به سرطان نمی‌شوند. اما برخی از انواع HPV تناسلی می‌توانند باعث سرطان قسمت تحتانی رحم شوند که به واژن (دهانه رحم) متصل می‌شود. انواع دیگر سرطان‌ها، از جمله سرطان‌های مقعد، آلت تناسلی، واژن، فرج و پشت گلو (اوروفارنکس)، با عفونت HPV مرتبط هستند.

این عفونت‌ها اغلب از طریق تماس جنسی یا سایر تماس‌های پوستی منتقل می‌شوند. واکسن‌ها می‌توانند به محافظت در برابر سویه‌های HPV کمک کنند که احتمال ایجاد زگیل تناسلی یا سرطان دهانه رحم وجود دارد.

ویروس‌های پاپیلومای انسانی (HPV)، ویروس‌های DNA بسیار رایجی هستند که فقط انسان‌ها را مبتلا می‌کنند.
تصور می‌شود HPV شایع‌ترین عفونت مقاربتی (STI) در جهان باشد. تقریباً هر فردی در مقطعی از زندگی خود به HPV مبتلا خواهد شد. بیش از 150 نوع HPV وجود دارد که بر روی بدن زندگی می‌کنند و تنها تعداد کمی از انواع (یعنی HPV پرخطر) با تغییر سلول‌ها از طبیعی به غیر طبیعی باعث ایجاد مشکل می‌شوند.
عفونت با انواع کم خطر HPV می‌تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی خارجی شود. HPV کم خطر HPV 6 و 11 تقریباً 90 درصد زگیل‌های تناسلی را ایجاد می‌کنند و به ندرت با پیش سرطان یا سرطان دستگاه تناسلی تحتانی مرتبط هستند.

انواع ویروس HPV

14 نوع HPV عامل سرطان شامل انواع: 16، 18، 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 56، 58، 59، 66 و 68 است. با این حال، همه عفونت‌های HPV 16 یا 18 به سرطان پیشرفت نمی‌کنند. علاوه بر این، HPV 16 به شدت با سرطان مقعد مرتبط است.

HPV چگونه منتقل می‌شود؟

HPV در لایه‌های سطحی پوست زندگی می‌کند. عفونت HPV معمولاً از تماس مستقیم پوست به پوست در طول رابطه جنسی با فردی که HPV دارد، ایجاد می‌شود. این ویروس می‌تواند از طریق رابطه جنسی نافذ و همچنین غیر نفوذی (تناسلی،مقعدی) منتقل شود.

علائم ویروس پاپیلومای انسانی HPV

در بیشتر موارد، سیستم ایمنی بدن عفونت HPV را قبل از ایجاد زگیل شکست می‌دهد. هنگامی که زگیل ظاهر می‌شود، بسته به نوع HPV، ظاهر آنها متفاوت است:

زگیل تناسلی

اینها به صورت ضایعات مسطح، برجستگی‌های کوچک شبیه گل کلم یا برآمدگی‌های ساقه مانند ظاهر می‌شوند. در زنان، زگیل تناسلی بیشتر در ناحیه فرج ظاهر می‌شود، اما می‌تواند در نزدیکی مقعد، دهانه رحم یا واژن نیز ایجاد شود.

در مردان، زگیل تناسلی در آلت تناسلی و کیسه بیضه یا اطراف مقعد ظاهر می‌شود. زگیل تناسلی به ندرت باعث ناراحتی یا درد می‌شود، اگرچه ممکن است خارش داشته باشد یا حساس شود.

زگیل‌های معمولی

این زگیل‌ها به صورت برآمدگی‌های ضخیم و برجسته ظاهر می‌شوند و معمولاً روی دست‌ها و انگشتان ایجاد می‌شوند. در بیشتر موارد، زگیل‌های معمولی به سادگی ناخوشایند هستند، اما همچنین می‌توانند دردناک یا مستعد آسیب یا خونریزی باشند.

زگیل کف پا

زگیل‌های کف پا، زگیل‌های سخت و دانه دانه‌ای هستند که معمولاً در پاشنه‌ها یا پنجه پا ظاهر می‌شوند. این زگیل‌ها ممکن است باعث ناراحتی شوند.

زگیل‌های مسطح

زگیل‌های مسطح ضایعاتی با سطح صاف و کمی برجسته هستند. آنها می‌توانند در هر جایی ظاهر شوند. در کودکان معمولاً روی صورت مشاهده می‌شود. در مردان بعضی اوقات در ناحیه ریش هستند و در زنان روی پاها مشاهده می‌شوند.

سرطان دهانه رحم

تقریباً همه سرطان‌های دهانه رحم به دلیل عفونت‌های HPV ایجاد می‌شوند، اما سرطان دهانه رحم ممکن است ۲۰ سال یا بیشتر طول بکشد تا بعد از عفونت HPV ایجاد شود. عفونت HPV و سرطان اولیه دهانه رحم معمولاً علائم قابل توجهی ایجاد نمی‌کنند. واکسینه شدن در برابر عفونت HPV بهترین محافظ در برابر سرطان دهانه رحم است.

از آنجایی که سرطان اولیه دهانه رحم علائمی ایجاد نمی‌کند، ضروری است که زنان به طور منظم آزمایش‌های غربالگری را برای تشخیص هرگونه تغییر پیش سرطانی در دهانه رحم که ممکن است منجر به سرطان شود، انجام دهند. پزشکان توصیه می کنند که زنان 21 تا 29 ساله، هر سه سال یک بار آزمایش پاپ اسمیر انجام دهند.

به زنان 30 تا 65 ساله توصیه می‌شود که هر سه سال یکبار یا اگر همزمان آزمایش HPV DNA را نیز انجام می‌دهند هر پنج سال یکبار آزمایش پاپ انجام دهند.

علل HPV

عفونت HPV زمانی رخ می‌دهد که ویروس معمولاً از طریق بریدگی، ساییدگی یا پارگی کوچک در پوست وارد بدن می‌شود. ویروس عمدتاً از طریق تماس پوست به پوست منتقل می‌شود.

عفونت‌های HPV تناسلی از طریق رابطه جنسی، رابطه مقعدی و سایر تماس‌های پوستی در ناحیه تناسلی ایجاد می‌شود. برخی از عفونت‌های HPV که منجر به ضایعات دهانی یا تنفسی فوقانی می‌شوند از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می‌شوند.

اگر باردار هستید و عفونت HPV با زگیل تناسلی دارید، ممکن است کودک شما به این عفونت مبتلا شود. به ندرت، عفونت ممکن است باعث رشد غیر سرطانی در جعبه صدای نوزاد (حنجره) شود.

زگیل‌ها مسری هستند. آنها می‌توانند از طریق تماس مستقیم با زگیل پخش شوند. زگیل همچنین می‌تواند زمانی گسترش یابد که شخصی چیزی را لمس کند که قبلاً زگیل را لمس کرده است.

عوامل خطر ویروس پاپیلومای انسانی HPV

عفونت HPV شایع است. عوامل خطر عفونت HPV عبارتند از:

تعداد شرکای جنسی

هرچه شرکای جنسی بیشتری داشته باشید، احتمال ابتلا به عفونت HPV تناسلی بیشتر می‌شود. داشتن رابطه جنسی با شریکی که چندین شریک جنسی داشته است نیز خطر ابتلا به HPV را افزایش می‌دهد.

سن

زگیل‌های شایع بیشتر در کودکان ایجاد می‌شود. زگیل تناسلی اغلب در نوجوانان و جوانان رخ می‌دهد.

سیستم ایمنی ضعیف

افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت HPV هستند. سیستم ایمنی را می‌توان با اچ آی وی/ایدز یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که پس از پیوند اعضا استفاده می‌شود، تضعیف کرد.

پوست آسیب دیده

مناطقی از پوست که سوراخ یا باز شدند بیشتر مستعد ابتلا به زگیل‌های معمولی هستند.

عوارض ویروس پاپیلومای انسانی HPV

ضایعات دهانی و تنفسی فوقانی

برخی از عفونت‌های HPV باعث ایجاد ضایعات روی زبان، لوزه‌ها، کام نرم یا داخل حنجره و بینی می‌شوند.

سرطان

برخی از گونه‌های HPV می‌توانند باعث سرطان دهانه رحم شوند. این سویه‌ها همچنین ممکن است به سرطان‌های اندام تناسلی، مقعد، دهان و دستگاه تنفسی فوقانی کمک کنند.

پیشگیری از ویروس پاپیلومای انسانی HPV

زگیل‌های رایج

جلوگیری از عفونت‌های HPV که باعث زگیل‌های معمولی می‌شوند، دشوار است. اگر زگیل معمولی دارید، می‌توانید با نچیدن زگیل و کوتاه کردن ناخن‌ها از گسترش عفونت و ایجاد زگیل‌های جدید جلوگیری کنید.

زگیل کف پا

برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های HPV که باعث زگیل کف پا می‌شوند، کفش یا صندل را در استخرهای عمومی و رختکن بپوشید.

زگیل تناسلی

شما می‌توانید خطر ابتلا به زگیل تناسلی و سایر ضایعات تناسلی مرتبط با HPV را کاهش دهید:

قرار گرفتن در یک رابطه جنسی متقابل تک همسری
استفاده از کاندوم لاتکس که می‌تواند خطر انتقال HPV را کاهش دهد

سایر سرطان‌های مرتبط با HPV

HPV و سرطان آلت تناسلی

طبق اظهارات، سرطان آلت تناسلی حدود 10 برابر کمتر از سرطان دهانه رحم است. سرطان آلت تناسلی معمولاً در مردان بالای 30 سال و بیشتر در بین افراد بالای 70 سال مشخص می‌شود.

عوامل خطر سرطان آلت تناسلی مرتبط با HPV عبارتند از: استعمال سیگار، ختنه نکردن، تشخیص قبلی زگیل تناسلی، تشخیص قبلی عفونت مقاربتی (STI) و تعداد شرکای جنسی.

HPV و سرطان مقعد

بروز سرطان‌های مقعدی مرتبط با HPV در زنان و مردان رو به افزایش است. به طور خاص، همجنس‌گرایان، دوجنس‌گراها و مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند (GBM) بیشتر در معرض خطر هستند.
عوامل خطر سرطان مقعد مرتبط با HPV عبارتند از: استعمال سیگار، تشخیص زگیل آنوژنیتال، تشخیص STI رکتوم، مقاربت مقعدی و تعداد شرکای جنسی.

HPV و مردانی که نقص ایمنی دارند یا با HIV زندگی می‌کنند

مردانی که از داروهایی استفاده می‌کنند که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند یا افرادی که با HIV زندگی می‌کنند در معرض خطر ویژه عفونت HPV و ابتلا به سرطان مرتبط با HPV هستند. سیستم ایمنی ضعیف کمتر قادر به تشخیص و مبارزه با ویروس HPV است.

هیچ روش موثری (از جمله سیتولوژی/اسمیر) برای غربالگری سرطان مقعد وجود ندارد.

واکسیناسیون HPV موثرترین روش پیشگیری است.

آزمایش HPV

آزمایش HPV انکوژنیک در غربالگری سرطان دهانه رحم یک سیاست بهداشتی توصیه شده جهانی است. برای غربالگری HPV، تشخیص سرطان‌زاترین ویروس‌ها (HPV16 و 18) بسیار مهم است.

واکسن‌های HPV

Gardasil یک واکسن HPV تایید شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده است و می‌تواند برای مردان و زنان برای محافظت در برابر سرطان دهانه رحم و زگیل تناسلی استفاده شود. برای درمان ویروس HPV واکسن گارداسیل (Gardasil) میتواند تاثیر گذار باشد، و یا گاهی جهت درمان، از گارداسیل 9 ظرفیتی استفاده می‌گردد.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) واکسیناسیون روتین HPV را برای دختران و پسران 11 و 12 ساله توصیه می‌کند، اگرچه می‌توان آن را در سن 9 سالگی نیز تزریق کرد. این واکسن برای دختران و پسران قبل از رابطه جنسی ایده‌آل است. تحقیقات نشان دادند که دریافت واکسن در سنین پایین با شروع زودتر فعالیت جنسی ارتباطی ندارد. همچنین پاسخ به واکسن در سنین پایین‌تر از سنین بالاتر بهتر است. اما اگر قبل از ابتلا، به فردی تزریق شود، این واکسن می‌تواند از اکثر موارد سرطان دهانه رحم جلوگیری کند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)

این مرکز توصیه می‌کند که همه کودکان 11 و 12 ساله دو دوز واکسن HPV را با فاصله حداقل شش ماه دریافت کنند. نوجوانان جوان 9 و 10 ساله و نوجوانان 13 و 14 ساله نیز می‌توانند واکسیناسیون را بر اساس برنامه به روز شده دو دوز دریافت کنند. تحقیقات نشان دادند که برنامه دو دوز برای کودکان زیر 15 سال موثر است.

نوجوانان و بزرگسالان جوانی که بعداً در سنین 15 تا 26 سالگی واکسن را شروع می‌کنند، باید به دریافت سه دوز از واکسن ادامه دهند.

CDC واکسیناسیون HPV را برای همه افراد تا سن 26 سالگی که به اندازه کافی واکسینه نشدند توصیه می‌کند.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده اخیراً استفاده از واکسن Gardasil را برای مردان و زنان 9 تا 45 ساله تأیید کرده است. اگر 27 تا 45 ساله هستید، با پزشک خود مشورت کنید که آیا او توصیه می‌کند واکسن HPV را دریافت کنید.

مطالب مشابه:

Blog