الیگواسپرمی (تعداد کم اسپرم)
الیگواسپرمی (تعداد کم اسپرم)
الیگواسپرمی (تعداد کم اسپرم) یک تعریف پزشکی این است و به معنی این است فرد کمتر از 15 میلیون اسپرم در 1 میلی لیتر مایع منی دارد. تعداد معمول اسپرم بیش از 15 میلیون اسپرم در هر 1 میلی لیتر منی است.
الیگواسپرمی علاوه بر اینکه به عنوان تعداد کم اسپرم شناخته میشود، الیگوزواسپرمی نیز نامیده میشود. تعداد بسیار کم اسپرم (کمتر از 5 میلیون اسپرم در 1 میلی لیتر مایع منی) به عنوان الیگواسپرمی شدید نیز شناخته میشود.
تفاوت بین اولیگواسپرمی و آزواسپرمی چیست؟
الیگواسپرمی به این معنی است که فرد، مقدار قابل اندازهگیری اسپرم در مایع منی خود دارد، اما این تعداد کمتر از تعداد معمولی است. در صورت ابتلا به آزواسپرمی، به این معنی است که هیچ اسپرمی در منی مشاهده نمیشود. داشتن تعداد کم اسپرم عامل مهمی در ناباروری است.
الیگواسپرمی چقدر شایع است؟
محققان مطمئن نیستند که چند نفر مبتلا به اولیگواسپرمی هستند. این عارضه معمولاً تشخیص داده نمیشود مگر اینکه زوجی در تلاش برای باردار شدن باشند و نتوانند موفق شوند. تخمین زده میشود که 180 میلیون زوج در سراسر جهان با ناباروری دست و پنجه نرم میکنند.
ناباروری در حدود نیمی از مردان وجود دارد و پزشکان ممکن است این را ناباروری مردانه بنامند.
علائم و علل
علامت اصلی تعداد کم اسپرم، ناتوانی در بچه دار شدن با شریک زندگی پس از یک سال رابطه جنسی محافظت نشده است.
در برخی افراد، یک بیماری زمینهای باعث کاهش تعداد اسپرم همراه با علائم دیگر میشود. بسته به شرایط، این علائم دیگر میتواند شامل موارد زیر باشد:
مشکل در عملکرد جنسی، برای مثال، برخی افراد میل جنسی پایینی دارند. برخی دیگر در ایجاد یا حفظ نعوظی که برای رابطه جنسی به اندازه کافی سفت است مشکل دارند که به آن اختلال نعوظ نیز گفته میشود.
درد، تورم یا توده در ناحیه بیضه.
موهای کمتر صورت یا بدن یا سایر علائم یک بیماری کروموزومی یا هورمونی.
علت کاهش تعداد اسپرم چیست؟
موارد مختلفی وجود دارد که میتواند باعث شود که شما اولیگواسپرمی یا سایر اختلالات اسپرم را تجربه کنید. فهرست علل عبارتند از:
بیماریها، از جمله بیماریهای مرتبط با ژنتیک، عفونت، هورمونها و انسدادها
سموم محیطی
گرما
مواد مخدر
بیماریها و شرایط
برخی از بیماریهایی که میتوانند باعث کاهش تعداد اسپرم شوند عبارتند از:
- شرایط ژنتیکی مانند سندرم کلاین فلتر و فیبروز کیستیک.
- عفونتهایی مانند عفونتهای مقاربتی، عفونتهای دستگاه ادراری و بیماریهای ویروسی از جمله اوریون.
- مشکلاتی مانند تستوسترون پایین و سایر ناهنجاریهای هورمونی. هیپوگنادیسم وضعیتی است که در آن غدد جنسی، هورمونهای جنسی کافی تولید نمیکنند.
- انسدادهایی که مانع از خروج اسپرم از بدن میشود.
سموم
سموم برای هیچ بخشی از بدن، از جمله تعداد اسپرم، مفید نیستند. برخی از سموم موجود در محیط عبارتند از، فلزات سنگین مانند آرسنیک، کادمیوم، سرب و جیوه.
گرما
بیضهها در دمای خاصی که کمی پایینتر از دمای بدن است، بهترین عملکرد را دارند. شرایط مربوط به گرما که بر تولید اسپرم تأثیر میگذارد عبارتند از:
داشتن بیضه نزول نکرده: در صورتی که بیضهها نزدیک کشاله ران باشند، میتوانند خیلی داغ شوند.
ابتلا به واریکوسل: وریدهای پیچ خورده میتوانند بزرگ باشند و میتوانند دمای بیضهها را افزایش دهند.
گذراندن مدت طولانی در جکوزی: تعداد اسپرم ممکن است پس از توقف زمان در آب گرم افزایش یابد.
داروها
هم داروهای تجویز شده و هم داروهای بدون نسخه میتوانند تعداد اسپرم را کم کنند. دستههای زیادی از داروها وجود دارند که میتوانند تاثیرگذار باشند. برخی از این داروها عبارتند از:
- تستوسترون
- متادون
- نیتروفورانتوئین
- لاموتریژین
- کلومیپرامین
- پاروکستین
- پردنیزون
- متوترکسات
- فیناستراید
- سیرولیموس
بسیاری از داروهای دیگر وجود دارند که ممکن است بر تعداد اسپرم تأثیر بگذارند. اگر فکر میکنید که داروی شما ممکن است مشکل ایجاد کند، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. بدون مشورت با پزشک خود، مصرف داروهای تجویز شده را به تنهایی متوقف نکنید.
عوارض
ناباروری ناشی از تعداد کم اسپرم میتواند برای شما و همسرتان استرسزا باشد. عوارض میتواند شامل موارد زیر باشد:
- جراحی یا درمانهای دیگر برای علت زمینهای تعداد کم اسپرم.
- درمانهای مرتبط با باروری مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF).
- استرس ناشی از ناتوانی در شروع بارداری
تشخیص و آزمایشات
پزشک یک تاریخچه پزشکی میگیرد و یک معاینه فیزیکی انجام میدهد. آنها ممکن است آزمایشهای دیگری را تجویز کنند، از جمله:
- تجزیه و تحلیل مایع منی و آزمایش عملکرد اسپرم
- آزمایش ادرار برای آزمایش انزال رتروگراد
- آزمایشهای تصویربرداری از اندامهای تناسلی، از جمله سونوگرافی ترانس رکتوم و کیسه بیضه.
- آزمایشات سیستم غدد درون ریز برای اندازه گیری سطح هورمون.
- آزمایش برای اختلالات ژنتیکی
مدیریت و درمان
پیشنهادات درمانی پزشک، به علت اولیگواسپرمی بستگی دارد. ممکن است با قطع مصرف داروها یا رفتارهایی که در کاهش سطح اسپرم نقش دارند، تعداد اسپرم خود را افزایش دهید.
علل دیگر ممکن است به درمانهای دیگری نیاز داشته باشند. به عنوان مثال:
- ممکن است برای درمان واریکوسل یا مجاری اسپرم مسدود شده نیاز به جراحی داشته باشید.
- پزشک ممکن است مکملهای هورمونی و آنتی بوتیک را تجویز کند.
- پزشک ممکن است برای مقابله با مسائلی مانند اختلال نعوظ یا انزال زودرس مشاوره ای را پیشنهاد دهد.
- مواردی وجود دارد که نمیتوانید تعداد اسپرم خود را افزایش دهید. اگر میخواهید باردار شوید، ممکن است پزشک راههای دیگری را برای کمک به تولید مثل پیشنهاد کند.
اقداماتی که میتوان برای افزایش تعداد اسپرم انجام داد:
اگر تعداد اسپرم کم باشد، موارد خاصی وجود دارد که پزشک ممکن است پیشنهاد دهد. اینها ممکن است شامل تغییرات سبک زندگی باشد، مانند:
- ورزش کردن و رژیم غذایی سالم
- پرهیز از سیگار و محصولات تنباکویی
- کاهش مصرف نوشیدنیهای حاوی الکل
- اجتناب از استفاده از ماری جوانا و/یا مواد دیگر
نتیجه گیری
اولین علامتی که نشان میدهد تعداد اسپرم شما کم است ممکن است زمانی رخ دهد که شما و همسرتان در حال تلاش برای باردار شدن هستید. اگر یک سال یا حتی بیشتر عمداً رابطه جنسی محافظت نشده داشتهاید، میتوانید با پزشک خود صحبت کنید. تعداد کم اسپرم ممکن است نشانه بیماریهای دیگر باشد. با پزشک خود صحبت کنید و به تمام سوالات آنها صادقانه پاسخ دهید.
مطالب مشابه:
اندومتریوز
اختلالات اسپرم
آنالیز مایع منی
آزمایش بارداری
منابع: mayoclinic ، my.clevelandclinic