بیماری پاژه استخوان
بیماری پاژه استخوان
بیماری پاژه استخوان، با روند طبیعی بازیافت بدن تداخل می کند، که در آن بافت استخوانی جدید به تدریج جایگزین بافت استخوانی قدیمی می شود. این اتفاق با گذشت، استخوان ها را شکننده و بد شکل می کند و می تواند لگن، جمجمه، ستون فقرات و پاها را تحت تاثیر قرار دهد.
خطر بیماری پاژه (استئیت دفورمانس) با افزایش سن و در صورت ابتلای اعضای خانواده به این اختلال افزایش می یابد. فرد مبتلا به این بیماری بیشتر احتمال دارد که دچار شکستگی استخوان شود. زمانی که این بیماری در اطراف مفصل رخ دهد، می تواند باعث آرتروز شود. عوارض این بیماری می تواند شامل، شکستگی استخوان، کاهش شنوایی و گیر کردن اعصاب در ستون فقرات باشد.
آیا بیماری پاژه (استئیت دفورمانس) سرطانی است؟
بیماری استخوان پاژه نوعی سرطان نیست. با این حال، در موارد بسیار نادر، بیماری پاژه می تواند باعث سرطان استخوان (استئوسارکوم) شود.
ممکن است برخی بیماری ها به نام پاژه معرفی شوند که استخوانی نیستند، از جمله:
بیماری پستان پاژه (همچنین به عنوان بیماری پاژه در نوک پستان شناخته می شود): این نوع نادر سرطان سینه است که در آن سلول های سرطانی در داخل یا اطراف نوک پستان تشکیل می شوند.
بیماری پاژه فرج: این نوع نادر سرطان پوست است که بر روی فرج ایجاد می شود.
این بیماری های پاژه از بیماری استخوانی پاژه متمایز هستند و به هم مرتبط نیستند.
چه عواملی باعث بیماری پاژه استخوان (استئیت دفورمانس) می شود؟
محققان و پزشکان علت دقیق این بیماری را نمی دانند. آنها معتقدند که این امر به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می شود.
علائم و نشانه های بیماری پاژه استخوان چیست؟
بسیاری از افراد ممکن است با وجود این بیماری علائمی را مشاهده نکنند و ندانند که به این بیماری مبتلا هستند. وقتی فردی علائمی دارد، شبیه علائم سایر بیماری های استخوانی مانند آرتریت است.
علائم استئیت دفورمانس بستگی به این دارد که کدام استخوان تحت تأثیر قرار گرفته است و بیماری پاژه معمولاً در صورت عدم درمان به مرور زمان بدتر می شود. علائم و نشانه های این بیماری می تواند شامل موارد زیر باشد:
درد استخوان یا مفاصل: این می تواند ناشی از بیماری پاژه یا آرتریت باشد که از عوارض بیماری پیج در استخوان است. هنگامی که بیماری در مجاورت یک مفصل باشد، آرتروز می تواند ایجاد شود.
اندازه سر بزرگتر، خمیدگی بازو یا پا یا انحنای ستون فقرات: تغییر شکل های استخوانی مانند اینها می تواند در موارد پیشرفته بیماری پاژه استخوان رخ دهد.
شکستگی استخوان: این بیماری می تواند استخوان ها را ضعیف کند، که احتمال بروز شکستگی استخوان را افزایش می دهد.
سردرد و کاهش شنوایی: اگر بیماری پاژه جمجمه را تحت تاثیر قرار دهد، این علائم ممکن است رخ دهند.
عوارض
در بیشتر موارد، استئیت دفورمانس به کندی پیشرفت می کند. این بیماری تقریباً در همه افراد قابل کنترل است. عوارض احتمالی عبارتند از:
شکستگی و بدشکلی: استخوان های آسیب‌دیده راحت‌تر می‌شکنند و رگ های خونی اضافی در این استخوان های تغییر شکل یافته، باعث خونریزی بیشتر آنها در طول جراحی های ترمیم می شوند. استخوان های ساق پا می توانند خم شوند که می تواند بر توانایی راه رفتن فرد تأثیر بگذارد.
استئوآرتریت: استخوان های بد شکل می توانند میزان استرس را بر روی مفاصل مجاور افزایش دهند که می تواند باعث آرتروز شود.
مشکلات عصبی: هنگامی که استئیت دفورمانس در ناحیه‌ای رخ می‌دهد که اعصاب از استخوان عبور می کنند، مانند ستون فقرات و جمجمه، رشد بیش از حد استخوان می تواند به عصب آسیب برساند و باعث درد، ضعف یا گزگز در بازو یا پا یا کاهش شنوایی شود.
نارسایی قلبی: در موارد شدید، ممکن است قلب برای پمپاژ خون به نواحی آسیب‌دیده بدن سخت‌تر کار کند. گاهی اوقات، این افزایش حجم کار، می تواند منجر به نارسایی قلبی شود.
سرطان استخوان: سرطان استخوان در 1 درصد از افراد مبتلا به بیماری پاژه استخوان رخ می دهد.
تشخیص و آزمایشات
از آنجایی که بیماری استئیت دفورمانس معمولاً بدون علامت یا علائم بسیار خفیف دارد، اغلب به طور اتفاقی پس از انجام آزمایش اشعه ایکس یا آزمایش خون توسط پزشکان به دلیل بیماری دیگری مشخص می شود. پزشکان گاهی اوقات از اشعه ایکس برای تشخیص نهایی بیماری پاژه استخوان استفاده می کنند.
آزمایشات زیر به تشخیص بیماری پاژه استخوان کمک می کند:
آزمایش خون آلکالین فسفاتاز: سطح بالای آلکالین فسفاتاز در خون می تواند نشانه ای از ابتلا به بیماری استخوان پاژه باشد. گاهی اوقات این آزمایش خون اولین چیزی است که به پزشکان هشدار می دهد که ممکن است فردی به بیماری پاژه مبتلا باشد.
اشعه ایکس: با تصاویر اشعه ایکس، پزشکان می توانند ببینند که آیا استخوان های فرد تحت تاثیر بیماری استئیت دفورمانس قرار گرفته است یا خیر. استخوان های آسیب دیده در این تصویربرداری متفاوت از استخوان های سالم به نظر می رسند.
اسکن استخوان: پزشکان گاهی اوقات از اسکن استخوان استفاده می کنند تا ببینند کدام استخوان ها تحت تأثیر بیماری پاژه قرار دارند و چقدر خفیف یا شدید است. در طول اسکن استخوان، مقدار مطمئنی از مایع رادیواکتیو به داخل سیاهرگ بیمار تزریق می شود. سپس مایع از طریق جریان خون فرد و به استخوان‌ها جریان می‌یابد و باعث می شود قسمت هایی از استخوان که تحت تأثیر بیماری استئیت دفورمانس قرار گرفته‌اند، روی تصاویر استخوان‌های بیمار «روشن» به نظر برسند.
درمان بیماری پاژه استخوان
دارو: بسیاری از داروها می توانند بیماری پاژه استخوان را درمان کنند. رایج ترین نوع بیس فسفونات ها است. اغلب، یک دوز از این دارو می تواند منجر به بهبودی طولانی مدت بیماری شود، اما نمی تواند ناهنجاری های استخوانی را ترمیم کند.
جراحی: ممکن است بیمار برای رفع یا بهبود عوارض استئیت دفورمانس نیاز به جراحی داشته باشد. برخی از جراحی‌ها شامل تعویض مفصل زانو یا لگن، جراحی برای تنظیم مجدد استخوان تغییر شکل یافته و جراحی برای بهبود شکستگی های استخوانی در موقعیت بهتری هستند.
پیشگیری
متأسفانه، هیچ کاری نمی توان برای پیشگیری از بیماری استئیت دفورمانس انجام داد. مواردی وجود دارد که به عنوان عوامل خطر برای ایجاد بیماری پاژه استخوان در نظر گرفته می شوند، از جمله:
سن: افراد بالای 50 سال بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
جنسیت: مردان کمی بیشتر در معرض خطر این بیماری هستند.
سابقه خانوادگی: این بیماری گاهی اوقات می تواند در خانواده ها ایجاد شود. اگر یکی از اعضای خانواده، مبتلا به این عارضه باشد، ممکن است احتمال ابتلا به آن در دیگران بیشتر باشد.
اقدامات لازم در صورت ابتلا به بیماری پاژه استخوان:
در حالی که دارو و جراحی تنها روش هایی هستند که می توانند بیماری پاژه استخوان را درمان کنند، کارهایی وجود دارد که می توانید برای کمک به حفظ سلامت سیستم اسکلتی خود به طور کلی انجام دهید، از جمله:
وزن سالم: چاقی می تواند باعث فشار اضافی بر روی مفاصل شود. سعی کنید وزن مناسبی داشته باشید تا مفاصل و استخوان های خود را سالم نگه دارید.
ورزش: فعالیت بدنی می تواند به حفظ سلامت سیستم اسکلتی و به حفظ تحرک مفاصل کمک کند. قبل از شروع یک برنامه ورزشی، حتماً با پزشک خود صحبت کنید. برخی ورزش ها می‌توانند فشار زیادی بر استخوان‌های شما که تحت تأثیر بیماری پاژه هستند، وارد کنند.
دریافت کلسیم و ویتامین D کافی: کلسیم و ویتامین D به قوی و سالم ماندن استخوان ها کمک می کنند. مطمئن شوید که کلسیم و ویتامین D کافی را در رژیم غذایی خود و/یا از طریق مکمل ها دریافت می کنید.
مطالب مشابه:
