کولکتومی
کولکتومی
کولکتومی یک روش جراحی برای برداشتن تمام یا بخشی از روده بزرگ است. روده بزرگ یک اندام لوله ای شکل در انتهای دستگاه گوارش است. کولکتومی ممکن است برای درمان یا پیشگیری از بیماری ها و شرایطی که روده بزرگ را تهدید می کند، استفاده شود.
انواع مختلفی از عمل های کولکتومی عبارتند از:
کولکتومی کامل: شامل برداشتن کل کولون است.
کولکتومی جزئی: شامل برداشتن بخشی از کولون است و ممکن است کولکتومی ساب توتال نیز نامیده شود.
همیکولکتومی: شامل برداشتن قسمت راست و چپ کولون است.
پروکتوکولکتومی: شامل برداشتن هردو یعنی کولون و رکتوم است.
این عمل جراحی معمولاً به روش های دیگری نیاز دارد تا قسمت های باقی مانده از دستگاه گوارش را دوباره به هم متصل کنند و اجازه دهند مواد زائد از بدن خارج شوند.
عمل کولکتومی در چه صورت انجام می شود؟
این عمل جراحی برای درمان و پیشگیری از بیماری ها و شرایطی که روده بزرگ را تحت تاثیر قرار می دهد، انجام می گردد، مانند:
خونریزی غیر قابل کنترل:
خونریزی شدید از روده بزرگ ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن قسمت آسیب دیده روده بزرگ داشته باشد.
انسداد روده:
انسداد کولون یک وضعیت اورژانسی است که بسته به شرایط ممکن است نیاز به کولکتومی کامل یا جزئی داشته باشد.
سرطان روده بزرگ:
سرطان در مراحل اولیه ممکن است نیاز به برداشتن بخش کوچکی از کولون در طی کولکتومی داشته باشد. در صورت پیشرفت سرطان در مراحل بعدی، ممکن است نیاز به برداشتن مقدار بیشتری از کولون وجود داشته باشد.
بیماری کرون:
اگر داروها به بیمار کمک نکند، برداشتن قسمت معیوب روده بزرگ ممکن است علائم و نشانه ها را به طور موقت تسکین دهد. در صورت مشاهده تغییرات پیش سرطانی در طول آزمایش برای بررسی کولون (کولونوسکوپی) ممکن است کولکتومی نیز یک گزینه بهتر باشد.
کولیت اولسراتیو:
اگر داروها به کنترل علائم و نشانه های بیماری پاسخی نشان ندهد، پزشک ممکن است کولکتومی کامل یا پروکتوکولکتومی را توصیه کند. در صورت مشاهده تغییرات پیش سرطانی در طول کولونوسکوپی، پروکتوکولکتومی نیز ممکن است توصیه گردد.
دیورتیکولیت:
در صورت عود دیورتیکولیت با عوارض آن، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن قسمت معیوب روده بزرگ توصیه کند.
جراحی پیشگیرانه:
اگر فرد به دلیل تشکیل پولیپ های پیش سرطانی کولون، به طور متعدد در معرض خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ باشد، ممکن است برای جلوگیری از سرطان در آینده، کولکتومی کامل توصیه گردد. این روش ممکن است گزینه ای برای افراد مبتلا به شرایط ژنتیکی باشد که خطر سرطان روده بزرگ را افزایش می دهد، مانند پولیپ آدنوماتوز خانوادگی یا سندرم لینچ.
خطرات جراحی کولکتومی
به طور کلی این روش جراحی، عوارض هایی به همراه خواهد داشت، اما خطر عوارض آن به نوع کولکتومی و رویکردی که جراح برای انجام عمل استفاده می کند، بستگی دارد.
عوارض کولکتومی می تواند به شرح زیر باشد:
- خونریزی
- لخته شدن خون در پاها و ریه ها
- عفونت
- آسیب به اندام های نزدیک به روده بزرگ مانند مثانه و روده کوچک
- پارگی بخیه هایی که قسمت های باقی مانده از دستگاه گوارشی را به هم متصل کرده است.
اقدامات لازم قبل از جراحی کولکتومی
در روزهای نزدیک به عمل جراحی، پزشک ممکن است از بیمار بخواهد:
- مصرف داروهای خود را متوقف کند.
- قبل از جراحی ناشتا باشد.
- محلولی بنوشد که روده ها را پاکسازی کند.
- آنتی بیوتیک مصرف کند.
این نکته را به خاطر داشته باشید که آماده شدن برای کولکتومی همیشه امکان پذیر نیست. گاهی اوقات پیش می آید که به دلیل انسداد روده یا ایجاد حفره در روده، پزشک عمل کولکتومی اورژانسی را توصیه کند.
روش های جراحی کولکتومی
این نوع جراحی به دو روش انجام می شود:
کولکتومی باز:
در این روش پزشک یک برش بزرگ بر روی شکم برای دسترسی به کولون ایجاد می کند. سپس جراح از ابزارهای جراحی برای آزاد کردن کولون از بافت اطراف استفاده می کند و بخشی از کولون یا کل روده بزرگ را برش می دهد.
کولکتومی لاپارسکوپی:
در این روش که به عنوان کولکتومی کم تهاجمی نیز شناخته می شود، شامل چند برش کوچک بر روی شکم است. سپس جراح یک دوربین فیلم برداری کوچک را از یک برش و ابزارهای مخصوص جراحی را از طریق برش دیگر عبور می دهد.
جراح داخل روده را توسط یک مانیتور مشاهده می کند. سپس روده بزرگ را از طریق یک برش کوچک در شکم خارج می کند. این به جراح اجازه می دهد تا روده بزرگ را در خارج از بدن عمل کند. هنگامی که ترمیم کولون انجام شد، جراح کولون را از طریق برش، مجدداً وارد بدن میکند.
نوع عمل، بستگی به شرایط و تخصص جراح دارد. کولکتومی لاپاراسکوپی ممکن است درد و زمان بهبودی پس از جراحی را کاهش دهد. اما همه کاندیدای این روش نیستند.
علاوه بر این، در برخی موارد، عمل ممکن است به عنوان کولکتومی لاپاراسکوپی شروع شود، اما شرایط ممکن است تیم جراحی را در حین عمل، مجبور به عمل کولکتومی باز کند.
هنگامی که روده بزرگ ترمیم و یا برداشته شد، جراح دستگاه گوارش را مجدداً پیوند می زند تا بدن بتواند مواد زائد را دفع کند. این شامل:
پیوند مجدد به بخش های باقی مانده از روده بزرگ:
جراح ممکن است قسمت های باقی مانده روده بزرگ را بخیه بزند یا کولون را به روده کوچک پیوند بزند که این روش آناستوموز نامیده می شود. سپس مدفوع طبق روال عادی از بدن خارج می شود.
روده را به سوراخ ایجاد شده در شکم متصل می کند:
جراح ممکن است کولون یا روده کوچک را به سوراخ ایجاد شده در شکم پیوند بزند. این اجازه می دهد تا مواد زائد از طریق دهانه (استوما) از بدن خارج شود. برای جمع آوری مدفوع، می توانید یک کیسه در قسمت بیرونی استوما قرار دهید. این وضعیت می تواند دائمی و یا موقت باشد.
اتصال روده کوچک به مقعد:
پس از برداشتن کولون و رکتوم، جراح ممکن است از بخشی از روده کوچک، برای ایجاد کیسه ای استفاده کند که به مقعد متصل است. این روش به بیمار اجازه می دهد تا مواد زائد را به طور معمول دفع کند، اگرچه ممکن است هر روز چندین دفع آبکی داشته باشد.
جراح قبل از شروع عمل، با شما این مطالب را در میان می گذارد.
مطالب مشابه:
