آبله میمون

آبله میمون یک بیماری ویروسی است که با نام Mpox نیز شناخته می‌شود. این ویروس بین انسان و دام‌ها مشترک است و در طول تاریخ بیشتر در مناطق جنگل‌های گرمسیری آفریقای مرکزی و غربی رخ داده و به سایر مناطق گسترش پیدا کرده است.
ویروس آبله میمون جزء ویروس‌های واریولا محسوب می‌شود که منجر به آبله می‌شود. افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، اکثراً علائم آنها پس از 2 تا 4 هفته خود به خود برطرف می‌شود.

سازمان بهداشت جهانی WHO در تاریخ 14 اوت 2024 شیوع ویروس آبله میمون را یک وضعیت اضطراری بهداشت و نگران کننده اعلام کرد.

علائم آبله میمون

این ویروس می‌تواند خفیف باشد و اکثر افراد معمولاً بدون درمان خاصی در عرض چند هفته بهبود می‌یابند. برخی از افراد با علائم شدیدتری مواجهه می‌شوند که نیاز به درمان توسط پزشک دارند.

علائم و نشانه‌های آبله میمون می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

بثورات پوستی (مانند جوش، تاول یا زخم هستند که ممکن است بترکد و زخم ایجاد کند). این بثورات ممکن است در هر قسمت از بدن، از جمله: دهان، بالاتنه، بازوها و دست‌ها، پاها و نواحی تناسلی و پری آنال
غدد لنفاوی عضلانی
درد مفاصل
تب
سردرد
کمردرد
لرز
خستگی
علائم 5 تا 21 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس شروع می‌شود.

نحوه انتقال ویروس آبله میمون

افرادی که مبتلا به ویروس آبله میمون هستند، تا زمانی که علائم آنها مانند تاول و زخم ها، بهبود پیدا کنند، مسری هستند و ممکن است چند هفته طول بکشد تا به بهبودی کامل برسند.

انتقال ویروس میتواند از طریق:

تماس نزدیک با بثورات پوستی مانند تاول ها، زخم‌های روی پوست
مایعات بدن، از جمله قطرات تنفسی مانند سرفه یا عطسه
اشیاء آلوده مانند کفش و حوله
همچنین انتقال ویروس میتواند از طریق تماس فیزیکی در طول رابطه جنسی رخ دهد. در نتیجه، ممکن است که بثورات پوستی عفونی، تاول‌ها یا زخم‌ها راه انتقال ویروس باشند.
انتقال ویروس از طریق قطرات تنفسی کمتر شایع است و معمولاً تنها در صورت تماس طولانی مدت رو در رو اتفاق می‌افتد.
این وروس همچنین می‌تواند در دوران بارداری از طریق جفت به جنین نیز منتقل شود.

پیشگیری

اقداماتی که میتوانند از ابتلا به این عفونت جلوگیری کنند عبارتند از:

افرادی که آبله میمون دارند باید از دیگران دوری کنند تا زمانی که کاملاً بهبود یابند.
اعضای خانواده باید از تماس فیزیکی با فرد مبتلا خودداری کنند که شامل هر گونه اشیایی مانند حوله، ملحفه و… که فرد بیمار با آنها در تماس بوده است.
رعایت بهداشت دست در فرد مبتلا و اعضای خانواده توصیه می‌شود. دست ها را با آب و صابون بشویید یا از ضد عفونی کننده های الکلی استفاده کنید.
اگر بیمار نمی‎تواند به تنهایی قرنطینه شود باید در کنار افراد دیگر از ماسک استفاده کند.

قرنطینه در شرایط ابتلا به آبله میمون

افرادی که این ویروس را دارند باید فوراً خود را قرنطینه کنند تا زمانی که تمام تاول ها و یا زخم ها به طور کامل بهبود پیدا کنند و لایه ای تازه از پوست تشکیل شود تا از گسترش بیماری جلوگیری کند. همچنین افرادی که مشکوک به این ویروس هستند تا زمانی که نتیجه منفی دریافت نکرده باشند بایستی قرنطینه باشند.

تشخیص

این ویروس توسط آزمایش‌های تخصصی شناسایی می‌شوند. هر کسی که فکر می‌کند ممکن است مبتلا باشد باید فوراً با پزشک مشورت کند.

درمان ها و واکسن ها
اکثر افراد به هیچ درمانی نیاز ندارند اما ممکن است یک درمان ساده راهی باشد که از پیشروی بیماری جلوگیری کند. واکسن ها را می‌توان قبل یا بعد از قرار گرفتن در معرض ویروس تزریق کرد، اما قبل از قرار گرفتن در معرض این بیماری، بهتر است واکسن را تزریق کرده باشید.

افرادی که در اولویت تزریق واکسن هستند عبارتند از:

اعضای خانواده که با فرد مبتلا به ویروس آبله میمون در تماس هستند.
افراد همجنس گرا
افرادی که مشاغل آنها ممکن است آنها را در معرض این بیماری قرار دهد مانند، کارکنان آزمایشگاه و کادرهای درمانی

تفاوت آبله مرغان با آبله میمون

هر دو ویروس باعث بثورات پوستی می‌شوند، با این حال ویروس آبله میمون یک ویروس ارتوپاکس است ولی آبله مرغان یک ویروس هرپس است. هردوی این بیماری می‌توانند از طریق پوست به پوست و یا تماس رو در رو به صورت طولانی مدت، پخش شوند. آبله مرغان بسیار مسری است و راحت‌تر از آبله میمون انتقال می‌یابد و احتمال تورم غدد لنفاوی در افراد مبتلا به آبله میمون بیشتر از افراد مبتلا به آبله مرغان است.
راش های پوستی متفاوت عمل میکنند، بثورات پوستی آبله مرغان در صورت امواج است ولی در آبله میمون به صورت زخم ظاهر می‌شوند. علائم آبله مرغان از جمله بثورات در عرض 2 هفته بهبود می‌یابند، در حالی که 2 تا 4 هفته طول می‌کشد علائم آبله میمون بهبودی کامل پیدا کنند.

مطالب مشابه:

Blog