تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی زمانی اتفاق می افتد که فضای داخل ستون فقرات خیلی کوچک باشد. این عارضه می تواند به نخاع و اعصابی که از طریق ستون فقرات حرکت می کنند، فشار وارد کند. تنگی کانال نخاعی اغلب در ناحیه کمر و گردن اتفاق می افتد.
برخی از افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی هیچ علائمی ندارند. برخی دیگر ممکن است درد، سوزن سوزن شدن، بی حسی و ضعف عضلانی را تجربه کنند. همچنین علائم ممکن است با گذشت زمان بدتر شوند.
شایع ترین علت تنگی نخاعی، آسیب ساییدگی و پارگی در ستون فقرات مربوط به آرتریت است. افرادی که تنگی شدید نخاعی دارند، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.
جراحی می تواند فضای بیشتری در داخل ستون فقرات ایجاد کند و می تواند علائم ناشی از فشار بر نخاع یا اعصاب را کاهش دهد. اما جراحی نمی تواند آرتروز را درمان کند، بنابراین درد آرتریت در ستون فقرات ممکن است ادامه یابد.
تنگی کانال نخاعی می تواند هر کسی را درگیر کند، اما در افراد بالای 50 سال شایع تر است.
این عارضه معمولاً دو ناحیه از ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می دهد:
کمر (تنگی ستون فقرات کمری): ستون فقرات کمری، از پنج استخوان (مهره) در قسمت پایین کمر تشکیل شده است. مهره های کمری که به نام های L1 تا L5 شناخته می شوند، بزرگترین مهره های ستون فقرات هستند.
گردن (تنگی ستون فقرات گردنی): ستون فقرات گردنی، از هفت مهره در گردن تشکیل شده است. این مهره ها دارای برچسب C1 تا C7 هستند.
کمر میانی (نخاع قفسه سینه): می تواند تنگی نخاع داشته باشد، اما این عارضه نادر است.
تنگی ستون فقرات شایع است؟
به طور کلی، تغییرات دژنراتیو ستون فقرات تا سن 50 سالگی تا 95درصد افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. تنگی ستون فقرات یکی از این تغییرات به شمار می آید. همچنین برای افراد بالای 65 سال که تحت عمل جراحی ستون فقرات قرار می گیرند، تنگی کانال نخاعی کمری شایع ترین عارضه است.
علائم تنگی کانال نخاعی
بسته به اینکه تنگی نخاع، کجا و چقدر شدید است، ممکن است موارد زیر را در گردن، پشت، بازوها، پاها، دست ها یا پاهای خود احساس کنید:
- درد
- بی حسی
- سوزن سوزن شدن
- ضعف
تنگی کانال نخاعی معمولاً با گذشت زمان به کندی ایجاد می شود. به همین دلیل، ممکن است برای مدتی هیچ علائمی نداشته باشید، حتی اگر در عکس برداری اشعه ایکس یا سایر آزمایشات تصویربرداری ظاهر شود. علامت ها ممکن است موقتی باشند و روی هر فرد، متفاوت تأثیر بگذارند.
علائم تنگی ستون فقرات کمری
- درد در ناحیه کمر
- دردی که از باسن شروع می شود و به سمت پایین ساق پا و پا کشیده می شود.
- احساس سنگینی در پاها، که ممکن است منجر به گرفتگی در یک یا هر دو پا شود.
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن در باسن، ساق پا یا پا.
- دردی که با ایستادن طولانی مدت، راه رفتن یا پیاده روی در سراشیبی بدتر می شود.
- دردی که با خم شدن به جلو، راه رفتن در سربالایی یا نشستن کاهش می یابد.
علائم تنگی کانال نخاعی گردن
شما می توانید علائم تنگی ستون فقرات گردنی را در هر نقطه زیر نقطه فشردگی عصب در گردن خود احساس کنید. علائم عبارتند از:
- گردن درد
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن در بازو، دست، پا یا پا.
- ضعف یا کلافگی در بازو، دست و پا
- مشکلات تعادل
- کاهش عملکرد در دستان، مانند مشکل در نوشتن یا بستن دکمه پیراهن
چه عواملی باعث تنگی ستون فقرات می شود؟
تنگی ستون فقرات دلایل مختلفی دارد. تغییرات یا آسیب های مختلف در ستون فقرات می تواند باعث باریک شدن کانال نخاعی شود. علل به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:
- اکتسابی (بعد از تولد در حال رشد است)
- مادرزادی (از بدو تولد)
تنگی اکتسابی ستون فقرات شایع تر است. زیرا معمولاً از تغییرات “ساییدگی و پارگی”، به طور طبیعی در ستون فقرات با افزایش سن رخ می دهد. تنها 9 درصد موارد ناشی از علل مادرزادی است.
علل اکتسابی تنگی کانال نخاعی
تنگی نخاعی اکتسابی به این معنی است که شما بعد از تولد، معمولاً بعد از 50 سالگی به آن مبتلا می شوید. این موارد معمولاً به دلیل آسیب یا تغییراتی در ستون فقرات اتفاق می افتد که با افزایش سن رخ می دهد.
علل تنگی اکتسابی ستون فقرات عبارتند از:
رشد بیش از حد استخوان:
استئوآرتریت یک نوع “ساییدگی” است که غضروف مفاصل، از جمله ستون فقرات را تجزیه می کند. همانطور که غضروف از بین می رود، استخوان ها شروع به ساییدگی می کنند. در نتیجه، بدن با رشد استخوان جدید، پاسخ می دهد. سپس خارهای استخوانی یا رشد بیش از حد استخوان تشکیل می شوند. خارهای استخوانی روی مهره‌ها تا کانال نخاع امتداد می یابد، فضا را باریک می کند و اعصاب ستون فقرات را فشرده می کند. بیماری پاژه استخوان نیز می تواند باعث رشد بیش از حد استخوان در ستون فقرات شود.
دیسک های برآمده یا فتق شده:
بین هر مهره یک بالشتک صاف و گرد (دیسک مهره ای) قرار دارد که به عنوان ضربه گیر عمل می کند. با افزایش سن، دیسک ها خشک و صاف می شوند. ترک خوردن در لبه بیرونی دیسک ها می تواند باعث شکستگی مرکز ژل مانند شود. سپس دیسک برآمده روی اعصاب نزدیک دیسک فشار می آورد.
رباط های ضخیم شده:
رباط ها نوارهای فیبری هستند که ستون فقرات را به هم متصل می کنند. آرتریت می تواند باعث ضخیم شدن رباط ها در طول زمان و برآمدگی در کانال نخاعی شود.
شکستگی ها و آسیب های ستون فقرات:
استخوان های شکسته یا دررفته در مهره ها یا نزدیک ستون فقرات می تواند فضای کانال را باریک کند. التهاب ناشی از صدمات در نزدیکی ستون فقرات نیز می تواند اختلالاتی ایجاد کند.
کیست ها یا تومورهای نخاعی:
رشد در طناب نخاعی یا بین نخاع و مهره ها می تواند کانال نخاعی را باریک کند.
علل مادرزادی تنگی کانال نخاعی
تنگی مادرزادی نخاع بر نوزادان و کودکان تأثیر می گذارد. ممکن است به دلیل:
- مشکلات تشکیل ستون فقرات در طول رشد جنین
- شرایط ژنتیکی که بر رشد استخوان تأثیر می گذارد. اینها به دلیل جهش ژنتیکی است.
برخی از علل مادرزادی تنگی نخاع عبارتند از:
آکندروپلازی: یک اختلال رشد استخوان که به دلیل یک جهش ژنتیکی منجر به کوتاه قدی می شود.
دیسرافیسم ستون فقرات: زمانی که ستون فقرات، نخاع یا ریشه های عصبی به درستی در طول رشد جنین، تشکیل نمی شوند. اسپینا بیفیدا و سایر نقایص لوله عصبی علل اینها هستند.
کیفوز مادرزادی: به صورتی است که ستون فقرات کودک بیش از آنچه که باید به سمت بیرون خم می شود. در نتیجه قسمت بالایی پشت آنها بیش از حد گرد به نظر می رسد. این به دلیل مشکل در رشد ستون فقرات جنین اتفاق می افتد.
ساقه های کوتاه مادرزادی: زمانی است که کودک با ساقه های مهره‌ای که طول آنها کوتاه‌تر است، به دنیا می‌آید. این باعث کاهش اندازه کانال نخاعی آنها می شود.
پوکی استخوان: یک بیماری ژنتیکی نادر که باعث می شود استخوان های کودک به طور غیر طبیعی رشد کرده و بیش از حد متراکم شوند.
سندرم مورکیو: یک بیماری ژنتیکی نادر است که بر استخوان ها، ستون فقرات و سایر سیستم های بدن کودک تأثیر می گذارد.
اگزوستوزهای متعدد ارثی (آکلازیس دیافیز): یک بیماری ژنتیکی نادر است که باعث ایجاد چندین رشد کوچک استخوانی (برجستگی) می شود. آنها می توانند روی مهره های کودک رشد کنند و کانال نخاعی او را تحت تاثیر قرار دهند.
تشخیص و آزمایشات
پزشکان سابقه پزشکی شما را بررسی می کند، در مورد علائم شما می پرسد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. پزشک ممکن است ستون فقرات شما را معاینه کند و روی نواحی مختلف فشار دهد تا ببیند آیا باعث درد می شود یا خیر. آنها احتمالاً از شما می خواهند که در جهات مختلف خم شوید تا ببینید آیا موقعیت های خاص ستون فقرات باعث ایجاد علائم می شوند یا خیر.
همچنین آزمایش های تصویربرداری خواهید داشت تا پزشک بتواند ستون فقرات شما را ببیند و محل دقیق، نوع و میزان مشکل را تعیین کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
اشعه ایکس ستون فقرات: اشعه ایکس از مقدار کمی تابش استفاده می کند و می تواند تغییراتی را در ساختار استخوان نشان دهد. به عنوان مثال، آنها می توانند از دست دادن ارتفاع دیسک یا خارهای استخوانی را نشان دهند.
MRI: از امواج رادیویی و یک آهنربای قدرتمند برای ایجاد تصاویر مقطعی از ستون فقرات شما استفاده می کند. ام آر آی تصاویر دقیقی از اعصاب، دیسک و نخاع شما ارائه می دهد. همچنین می تواند هر توموری را نشان دهد.
سی تی اسکن یا سی تی میلوگرام: این روش تصاویر مقطعی از ستون فقرات شما ایجاد می کند. سی تی میلوگرام از رنگ کنتراست استفاده می کند تا پزشک بتواند نخاع و اعصاب شما را با وضوح بیشتری ببیند.
درمان تنگی کانال نخاعی
گزینه های درمانی زیادی برای تنگی کانال نخاعی وجود دارد. بهترین چیز برای شما بستگی به موارد زیر دارد:
- علت
- محل بیماری
- شدت
اگر علائم شما خفیف باشد، پزشک ممکن است ابتدا مراقبت در منزل را توصیه کند. اگر این روش‌ها جواب نداد و علائم بدتر شدند، پزشک ممکن است فیزیوتراپی، داروها، تزریقات و در نهایت جراحی را توصیه کند.
مراقبت در منزل برای تنگی کانال نخاعی
اعمال گرما: گرما معمولاً انتخاب بهتری برای درد آرتروز است. گرما جریان خون را افزایش می دهد، ماهیچه ها را شل می کند و درد مفاصل را تسکین می دهد.
استفاده از سرما: اگر گرما علائم شما را کاهش نمی دهد، یخ را امتحان کنید، مانند کیسه یخ یا بسته ژل منجمد. یخ را به مدت 20 دقیقه روی پوست قرار دهید. یخ تورم، حساسیت و التهاب را کاهش می دهد.
ورزش: ابتدا با پزشک خود در مورد ورزش مشورت کنید، اما ورزش می تواند به تسکین درد کمک کند. همچنین ماهیچه های شما را برای حمایت از ستون فقرات تقویت می کند و انعطاف پذیری و تعادل را بهبود می بخشد.
درمان غیر جراحی برای تنگی کانال نخاعی
درمان های غیرجراحی عمدتاً به مدیریت علائم تنگی نخاع کمک می کنند. آنها عبارتند از:
داروهای خوراکی: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه (NSAIDs) می توانند به تسکین التهاب و تسکین درد ناشی از تنگی کانال نخاعی کمک کنند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپیست ها می توانند یک برنامه تمرینی مفید، برای کاهش علائم تنگی کانال نخاعی شما ایجاد کنند، تا به شما کمک کند تعادل، انعطاف پذیری و ثبات ستون فقرات خود را بهبود ببخشید. تقویت عضلات پشت و شکم، ستون فقرات شما را انعطاف پذیرتر می کند. فیزیوتراپیست ها می توانند به شما آموزش بدهند که چگونه راه بروید که کانال نخاعی شما باز شود، زیرا می تواند به کاهش فشار روی اعصاب شما کمک کند.
تزریق استروئید: تزریق کورتیکواستروئید در فضای اطراف اعصاب نخاعی تحت فشار، ممکن است به کاهش التهاب، درد و تحریک کمک کند.
جراحی برای تنگی کانال نخاعی
تنگی نخاع پیچیده است و ستون فقرات ناحیه ظریفی است. به همین دلیل، پزشکان جراحی را تنها در صورتی در نظر می گیرند که همه گزینه های درمانی دیگر مؤثر واقع نشده باشند. خوشبختانه اکثر افرادی که تنگی کانال نخاعی دارند نیازی به جراحی ندارند.
انواع جراحی ستون فقرات عبارتند از:
لامینکتومی (جراحی رفع فشار): این شایع ترین نوع جراحی برای تنگی نخاع است. این روش شامل برداشتن لامینا است که بخشی از مهره شماست. جراح ممکن است برخی از رباط ها و خارهای استخوانی را نیز بردارد. این روش فضای بیشتری را برای نخاع و اعصاب ایجاد می کند.
لامینوتومی: این یک لامینکتومی جزئی است. جراح تنها بخش کوچکی از لامینا را برمی‌دارد – ناحیه‌ای که بیشترین فشار را بر عصب وارد می کند.
لامینوپلاستی: این جراحی فقط برای گردن است. جراح بخشی از لامینا را برمی دارد تا فضای بیشتری برای کانال فراهم کند. آنها از صفحات و پیچ های فلزی برای ایجاد یک پل لولایی در سراسر ناحیه ای که استخوان را برداشته‌اند، استفاده می کنند.
فورامینوتومی: فورامن ناحیه ای در مهره ها است که ریشه های عصبی از آنجا خارج می شوند. این روش شامل برداشتن استخوان یا بافت در این ناحیه است تا فضای بیشتری برای ریشه های عصبی فراهم شود.
اسپیسرهای فرآیند بین خاری: این یک جراحی کم تهاجمی برای برخی از افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمری است. جراح فاصله‌هایی را بین استخوان‌ها قرار می دهد که از پشت هر مهره، امتداد می یابند، که فرآیندهای خاردار نامیده می شوند. فاصله‌دهنده ها کمک می کنند مهره‌های شما از هم جدا شوند و فضای بیشتری برای اعصاب ایجاد کنند.
فیوژن ستون فقرات: پزشکان از همجوشی ستون فقرات به عنوان آخرین گزینه استفاده می کنند. آنها فقط در صورتی این موضوع را در نظر می گیرند که شما درد عصبی ناشی از تنگی کانال نخاعی داشته باشید، ستون فقرات شما پایدار نباشد و سایر درمان ها کمکی نکرده باشند. جراحی فیوژن ستون فقرات به طور دائم دو مهره را به هم متصل می کند.
تنگی کانال نخاعی چه عوارضی دارد؟
در موارد شدید، تنگی کانال نخاعی می تواند باعث عدم کنترل مثانه یا روده (بی اختیاری) شود. همچنین می تواند به دلیل مشکلات عصبی مانند اختلال نعوظ یا آنورگاسمی باعث اختلال عملکرد جنسی شود.
در موارد شدید تنگی نخاعی می تواند باعث فلج جزئی یا کامل پا شود که این عارضه بسیار نادر است.
پیشگیری
از آنجایی که بیشتر علل تنگی کانال نخاعی، «ساییدگی و پارگی» طبیعی مرتبط با سن است، نمی توانید به طور کامل از تنگی نخاع جلوگیری کنید. اما می توانید اقدامات خاصی را برای حفظ سلامت ستون فقرات خود انجام دهید. آنها ممکن است به کاهش خطر یا کاهش پیشرفت تنگی نخاع کمک کنند. این مراحل عبارتند از:
- مصرف غذاهای سالم، مطمئن شوید که کلسیم کافی در رژیم غذایی خود دریافت می کنید تا استخوان های خود را قوی نگه دارید.
- حفظ وزن سالم
- پرهیز از سیگار یا هرگونه استعمال دخانیات
- تمرین وضعیت بدنی خوب
- ورزش منظم، قوی نگه داشتن ماهیچه ها، به خصوص عضلات پشت و هسته، به سلامت ستون فقرات کمک می کند.
مطالب مشابه:
